با وجود آنکه کویت از نظر سیاسی جزو کشورهای بی‌طرف منطقه به حساب می‌آید اما در عین حال نزدیکی این کشور به عربستان سعودی برنامه‌ریزی برای توسعه همکاری‌ها را بعضا دشوار کرده است. همین موضوع باعث شده اتاق بازرگانی در تحلیلی به مقدمات لازم برای رشد همکاری‌های تجاری دو کشور بپردازد.
در بخشی از این گزارش آمده است: روابط اقتصادی و تجاری ایران و کویت تابع دو دسته از متغیرهاست. دسته نخست به موضوعات سیاسی در سطح منطقه همچون روابط ایران و آمریکا و ایران و عربستان مربوط است؛ هرچند کویت سیاست بی‌طرفی فعال در منطقه را در پیش گرفته و کوشیده به عنوان میانجی در روابط بازیگران منطقه ایفای نقش کند، با این حال ماهیت روابط کویت با ایالات متحده و عربستان همواره محدودیت‌هایی را در زمینه توسعه روابط با ایران پیش روی این کشور قرار داده است.
دسته دوم شامل متغیرهای اقتصادی است؛ هر چند به طور کلی اقتصاد دو کشور ماهیتا مکمل نیست، با این وجود بازار مصرف کوچک، اما ثروتمند کویت زمینه مناسبی را برای صادرات مواد معدنی و محصولات کشاورزی و غذایی فراهم کرده است که لازمه بهره‌برداری از آن شناخت ذائقه مصرف‌کنندگان کویتی و رعایت استانداردهای ملی این کشور است.
مسئله صادرات گاز ایران به کویت، علیرغم بی‌نتیجه ماندن چند دور مذاکره، بزرگ‌ترین فرصت ایران در سطح ملی برای توسعه روابط اقتصادی با کویت است؛ به نتیجه رسیدن مذاکرات و اجرایی شدن صادرات گاز ایران به کویت جدا از پیامدهای استراتژیک آن، می‌تواند به مدلی برای صادرات گاز ایران به عمان و امارات تبدیل شود و همچنین بر ورود بخش دولتی و خصوصی ایران به پروژه‌های توسعه‌ای کویت همچون شهر ابریشم و کاهش وابستگی ایران به دبی موثر باشد.
اتاق بازرگانی در ادامه تحلیل خود، چهار پیشنهاد مشخص برای توسعه روابط میان دو کشور ارائه کرده است:
- تمرکز تعاملات تجاری و اقتصادی با کویت در منطقه آزاد اروند با هدف بازیابی نقش اقتصادی و احیای بنادر ایرانی حاشیه اروندرود
- تجهیز شناورهای ایرانی به ابزارهای مکان‌یابی با هدف برآوردن استانداردهای مورد نظر کویت برای ورود شناورهای ایرانی
- تشکیل منظم جلسات کمیته مشترک کنسولی ایران و کویت برای بر طرف کردن مشکلات موجود در خصوص ویزا
- اقناع کویت در خصوص تأسیس کنسولگری در استان خوزستان
