امروزه بهبود فضای کسب و کار یکی از مهمترین راهبردهای توسعه اقتصادی هر کشور به شمار می‌رود و هرچه محیط کسب کار شرایط بهتری داشته باشد، بهره‌مندی از فرصت‌های کارآفرینی بیشتر خواهد شد که نتیجه آن خلق ارزش و ثروت برای جامعه است.
محیط کسب و کار شامل مجموعه عواملی است که بر عملکرد یا اداره بنگاه‌های اقتصادی موثر هستند اما تقریباً خارج از کنترل مدیران بنگاه‌ها قرار دارند. عواملی نظیر قوانین و مقررات، میزان بارندگی و فرهنگ کاری در هر منطقه جغرافیایی و در هر رشته کاری و نیز در طول زمان متفاوت هستند.
طبق ماده ٤ قانون بهبود فضای کسب و کار، اتاقها موظفند به منظور اطلاع سیاستگذاران از وضعیت محیط کسب و کار کشور، شاخص های ملی محیط کسب و کار در ایران را تدوین و به طور سالانه و فصلی حسب مورد به تفکیک استانها، بخشها و فعالیتهای اقتصادی، سنجش و اعلام کنند. برهمین اساس اجرای طرح پایش شاخص های ملی محیط کسب و کار با همکاری اتاق های تعاون، بازرگانی و اصناف از بهمن ماه سال ١٣٩٥ به اجرا درآمده است.
نتایج اجرای بیست و دومین دوره طرح پایش محیط کسب و کار بخش تعاون در زمستان ١٤٠٠نشان می دهد که تعداد ٤٥١ فعال اقتصادی بخش تعاون در تمام رشته فعالیتها و در همه استانها مشارکت داشتند.
در این گزارش، رقم شاخص ملی بخش تعاون (۵.۵۶) محاسبه شده که با توجه به آنکه نمره بدترین ارزیابی ١٠ است، نشان می دهد که شرایط محیط کسب و کار در بخش تعاون نسبت به پاییز ۱۴۰۰ که رقم ۵.۵۶ بوده تغییری نداشته است. به اعتقاد فعالان اقتصادی، وضعیت محیط کسب و کار بخش تعاون همچنان مطلوب نیست.
به موجب گزارش معاونت برنامه ریزی اتاق تعاون، نامناسب‌ترین مولفه های محیط کسب و کار بخش تعاون در این مدت، غیر قابل پیش بینی بودن و تغییر قیمت مواد اولیه، دشواری در تامین مالی از بانکها، بی ثباتی سیاستها و قوانین و مقررات و در مقابل محدودیت دسترسی به حامل‌های انرژی، اینترنت و تلفن همراه و نحوه استقبال مشتریان از نوآوری و ابتکار در ارائه محصولات و خدمات بوده است. بهترین و بدترین محیط کسب و کار نیز به ترتیب مربوط به بخش خدمات و کشاورزی بوده است.
به گزارش ایسنا، در بررسی برآورد فصلی شاخص استانی محیط کسب و کار بخش تعاون، استان های زنجان، کهگیلویه و بویراحمد و کردستان به ترتیب بهترین محیط کسب و کار و استان‌های لرستان، قزوین و سیستان و بلوچستان به ترتیب بدترین محیط کسب و کار را داشته اند.
