بوکس ایران درحالی که تنها یک سهمیه المپیک کسب کرده است دغدغه های به مراتب بزرگتر و پایه ای تری نیز دارد. دغدغه هایی مثل برگزاری لیگ که پس از وقفه حدودا چهار ساله، رئیس فدراسیون را به این فکر انداخت تا عضو هیات رئیسه خود را به عنوان رئیس جدید سازمان لیگ هم معرفی کند.
اتفاقی که در ابتدا با وعده های شمس برای راه اندازی طوفانی لیگ جانی دوباره گرفت اما این وعده ها هربار به زمان دیگری موکول شد. درست مثل دانش آموزانی که قرار است از شنبه بعد درس خواندن را شروع کنند!
در حالیکه ابتدا قرار بود لیگ برتر بوکس از ۱۰ آذرماه سال ۹۴ با نام جام شهدای غواص و با حضور ۶ تیم پیوند ساپکو، شهرداری میاندواب، کردستان، پالایشگاه دزفول، سیستان و بلوچستان و مازندران برگزار شود به ۱۰ دی ماه (با وقفه ای یک ماهه) موکول شد.
اما دی ماه که رسید مسئولان به ناگاه باخبر از امتحانات درسی بوکسورها شدند و قرار شد مسابقات با دو هفته تاخیر انجام شود؛ یعنی ۲۳ دی! البته ظاهرا هنوز ۲۳ دیماه نرسیده است که خبری از لیگ نیست و کسی هم اظهار نظری در این خصوص نمی کند. گویا فدراسیون بوکس در حال حاضر دغدغه های بزرگتری مثل تقسیم تیم ملی به چند گروه را دارد.
مسئولان فدراسیون هربار می خواهند از علت عدم برگزاری لیگ برتر بگویند عدم پخش تلویزیونی را مثال می زنند. اتفاقی که اولا در برخی فدراسیون های دیگر نیز تجریه می شود اما منجر به تعطیلی لیگ نشده و دوما ضعف خود مسئولان را در تعامل با رسانه ملی برای توجیه و پخش مسابقات نشان می دهد.
وقتی لیگی وجود نداشته باشد استعدادی نیز شناسایی نمی شود. برگزاری لیگ مستمر در طول سال است که علاوه بر پویا نگه داشتن رشته بوکس مهره هایی را به تیم ملی معرفی می کند که در انتها مربی تیم ملی ناچار نباشد از جیب خودش هزینه کند، با لشگری از داخلی ها و خارجی ها بجنگد، بدون تدارکات به مسابقات بزرگ کسب سهمیه برود و در انتها هم سیبل تمام ناکامی ها شود!
اگر امروز تنها یک سهمیه المپیک در رشته پرمدال و پرشانس بوکس داریم نتیجه همین تعطیلی لیگ و بی توجهی مسئولان به آن است. به نظر می رسد سازمان لیگ فدراسیون بوکس یکی از ارکان اصلی رشد این ورزش به خواب رفته باشد. رئیس کهنه کار فدراسیون هم می داند انتخاب مهره جدیدش نه تنها به لیگ بوکس کشور کمک نکرد بلکه طوماری شد از وعده هایی که هرگز به واقعیت نپیوستند.
