واقعا خروج ما از پروتکل الحاقی و برجام، باعث لغو تحریم‌ها می‌شود؟ مثلا اروپایی‌ها می‌گویند، خوب ایران هم که از برجام بیرون آمد، حالا چه کنیم؟ بیایید تحریم‌ها را لغو کنیم!
بایدن رییس جمهور تازه آمریکا هم دست‌ها را بالا می‌برد و می‌گوید، حق با مجلس ایران است و بعد قانون رفع تحریم‌های ایران را امضا می‌کند.
کاش اینگونه بود. کاش با مصوبه مجلس همه تحریم‌ها لغو می‌شد اما اینگونه نیست. طرح پارلمان یازدهم، لبخند را به لبان عربستان و اسرائیل آورد. آنها به شدت نگران بازگشت آمریکا به برجام بودند و حالا بدون هیچ زحمتی به خواسته‌ی خود که همان انزوای ایران است نزدیک می‌شوند.
بله، اروپایی بعد از خروج آمریکا از برجام قدمی برای ایران برنداشتند اما فراموش نکنیم که اقدامی هم علیه کشور انجام ندادند. جهان در چهار سال گذشته آمریکا را ناقض معاهدات بین‌المللی می‌دانست و در هر محکمه‌ای علیه آمریکا رای می‌داد و می‌گفت که ایران پای حرف و وعده‌های خود ایستاده است.
نمایندگان به ظاهر انقلابی مجلس یازدهم با این تصمیم خود دوباره جهان را علیه ایران می‌شورانند و پنجره تازه‌ای از سختی‌ها را به روی مردم می‌گشایند.
همین الان ببیند که با یک تصمیم این حضرات، دلاری که سیر کاهشی گرفته بود دوباره صعودی شد. لبخند مردم از رفتن ترامپ به روی صورت آنها ماسید.
جالب است نماینده‌ای می‌گوید:« همه مردم از تصویب عدم اجرای پروتکل الحاقی خوشحال هستند!» واقعا مردم از اینکه تحریم‌ها تشدید شود و قیمت‌ها دوباره سر به آسمان بساید، خوشحال هستند؟ بعد این نمایندگان که با کمترین رای از طرف مردم راهی مجلس شده‌اند، چگونه از طرف همه مردم حرف می‌زنند؟
کاش انتخابات ریاست جمهوری همین آخر سال 99 بود. اصول‌گرایان پارلمان از بازگشت آمریکا به برجام می‌ترسند. می‌ترسند این بازگشت باعث شد دوباره کسی که طرفدار گفتمان با جهان است پیروز کارزار انتخابات ریاست جمهوری شود. به خاطر همین کمر به همت بسته‌اند تا هر طور شده راه پیروزی رقیب را ببندند.
آن زمان که یکی از خودشان پیروز انتخابات شد، مذاکره هم خوب خواهد بود حتی با دولت بایدن که آقایان آن را خطرناک ترامپ برای ایران می‌دانند.
بیایید حرف‌های ترقی عضو حزب موتلفه و فریدون عباسی رئیس کمیسیون انرژی را با هم مرور کنیم.
ترقی:« اگر مذاکره کنندگان اصولگرا باشند، مذاکره اشکالی ندارد.» عباسی:« در آینده مذاکرات جدیدی خواهیم داشت، تیم مذاکره کننده ما با عزت برود مذاکره کند نه با ذلت.»
این حرف‌‌ها نشان می‌دهد که به فکر درد مردم نیستند و بازی، بازی قدرت است. در این میان تنها مردمی خواهند شکست که دیگر تاب مقاومت در برابر فشار اقتصادی را ندارند.
