سال‌های بعد جنگ تحمیلی برای گرفتن دو عدد شیر دولتی یا سهمیه‌ای اول صبح مسافت یک‌کیلومتری تا بقالی مورد نظر را می‌رفتم تا در صف بیاستم و ماشین حمل شیر بیاید. شیرهای شیشه‌ای با درب‌های آلمینیومی که بر رویش کمی خامه می‌بست. هم‌زمان برای خرید نان هم باید در صف‌های طولانی می‌ایستادیم تا نان لواش را به قیمت دو تومان بخریم چرا که خبری از انواع و اقسام شیرها در هایپرمارکت‌ها و نان آزاد نبود. بعدها نوع این صف‌ها عوض شد و افراد برای خرید رویاهایشان در صف می‌ایستادند یا با آرزوی پولدار شدن با همان دارایی اندک و پس‌اندازشان که با هزار بدبختی و به قول معروف از زیر صد مَن خاک پیدا شده بود انواع و اقسام کارت‌هایی می‌خریدند که به گلدکوئیست معروف شده بود. گاهی نوشابه می‌خریدند به اُمید برنده شدن سکه طلا روشی که یکی از برندهای نوشابه در آن سال‌ها کلی مشتری داشت و تقریبا کوکاکولا و پپسی را جا گذاشته بود.
گذاشتن پول در صندوق‌های قرض‌الحسنه با وعده وام‌های کم بهره و سود‌های آنچنانی و بعد هم ورشکستگی این صندوق‌ها و پایان آرزوها با صف کشیدن جلوی درهای این صندوق‌ها و کلی آدم مغموم و سرخورده.
مفهوم صف و یک شبه پولدار شدن در جامعه ایرانی مفهمومی عجیب و در عین حال همیشگی است. قبل از شیرهای شیشه‌ای هم صف گرفتن نفت و ده‌ها صف دیگر بوده است و قبل از گلدکوئیست هم انواع کارت‌های قرعه‌کشی که به لاتاری و ارمغان
بهزیستی معروف بود.
رویای میلیونر شدن بدون تلاش و زحمت رویای تاریخی بسیاری از مردمان است که همچنان هم با آن‌ها هست. رویایی که تنها نوع و مدلش تغییر می‌کند اما باورش تغییر نمی‌کند.
خرید سهام‌های غیر بورسی هم روزگاری میلیاردها تومان را از مردم گرفت تا به آن‌ها بگوید پولدار شدن با این وعده‌ها تنها خیال‌پردازی است و جز ورشکستگی دست‌آوردی ندارد. برای این که پولتان را دو دستی تقدیم کنید هم ساعت‌ها در صف خرید این سهام می‌ایستادیم و در رویا سوار بهترین ماشین‌ها می‌شدیم و عاقبت در انتظار تحقق وعده مسئولان برای بازپرداخت پول‌هایمان. نوسانات دلار و طلا هم این رویا را با صف خرید دلار و سکه پیوند می‌زد و امانتیجه تقریب هیچ. البته همیشه استثناهایی وجود دارد اما استثنا قاعده نیست و ما در دنیایی زندگی نمی‌کنیم که بشود
همیشه استثنا بود.
آن صف‌ها و آن رویاها در حافطه کوتاه مدت ما هر روز تبدیل به مدل دیگری می‌شود مدلی که امروز اسمش بورس است و ماها پیش ارزهای دیجیتالی. اگرچه برای ورود به این بازارها و سرمایه‌گذاری در آن‌ها حتما نیازمند آگاهی کامل و سواد اقتصادی هستیم که اگر باشد بر اساس قاعده‌ای شما ممکن است سود کنید اما مشکل اینجاست که ما فقط به رویاهایمان می‌اندیشیم و برای تحقق آن صف می‌بندیم بارها و بارها، صف‌هایی که برخلاف صف شیر و نان هرگز نوبت به ما نمی‌رسد و ما تنها از صفی به صف دیگری می‌رویم به دنبال آرزوهایمان!
منتشر شده در روزنامه_همشهری/ ۸ خرداد ۱۳۹۹
