شناسایی پولدارها که کاری ندارد

میثم پیله فروش با اشاره به تکلیف قانونی دولت در حذف یارانه­‌ها، بانک اطلاعات مالی دولت را برای شناسایی اقشار پردرآمد کافی دانست و گفت: می‌توان دولت را ترغیب کرد که با استفاده از بانک‌های اطلاعاتی از امکان‌های قانونی خود در جهت حذف یارانه و مالیات‌ستانی از ثروتمندان به نحو احسن استفاده کند.

وی حذف تدریجی یارانه اقشار پردرآمد را روشی مناسب‌تر ارزیابی و اظهار کرد: با حذف تعداد معدودتری از افراد، خطای عملکرد دولت در حذف یارانه­‌ها نیز کاهش پیدا می‌کند. همچنین با کاهش خطا در اجرا، مدیریت اعتراض­‌ها و نارضایتی­‌ها ساده‌تر شده و در نتیجه سیاست حذف یارانه اقشار پردرآمدد هم پایدارتر خواهد بود.

یارانه ثروتمندان را قطع کنید و از آنها مالیات بگیرید

عضو مرکز پژوهش­‌های مجلس با تاکید بر ضرورت حذف یارانه اقشار پردرآمد و مالیات­‌ستانی از آن­ها ادامه داد: روش اصلی شناسایی اقشار پردرآمد استفاده از داده‌های سازمان امور مالیاتی است و طبق قانون باید همه اطلاعات مالی و ثروت افراد در اختیار سازمان امور مالیاتی باشد؛ از این طریق دولت هم می‌تواند اقشار گوناگون را شناسایی کند و هم از اقشار پردرآمد مالیات بگیرد. بر این اساس یارانه گرفتن اشخاصی که مالیات می­ پردازند هم توجیهی نخواهد داشت.

او با اشاره به اینکه دولت با استفاده از روش‌هایی همچون برآورد میزان حساب‌های بانکی یا مجموع درآمد افراد، کار قطع یارانه‌ها را پیش می‌­برد، اظهار کرد: اگر بتوانیم نظام یکپارچه مالیاتی را عملیاتی کنیم، هم می‌توانیم حقوق مردم را احقاق کنیم و هم اینکه یارانه اقشار ثروتمند را قطع کنیم که لازمه چنین کاری هم تنها تمکین به اجرای قانون توسط دولت است.

یارانه پردرآمدها قطع شود مبالغ بیشتری به نیازمندان می‌رسد

این کارشناس اقتصادی همچنین با بیان اینکه هرچه میزان دریافت‌کنندگان یارانه‌ها کمتر شود، مبالغ بیشتری به افراد نیازمند خواهد رسید، ادامه داد: یکی از بهترین سیاست ها در این زمینه همان هدفمند کردن یارانه‌ها است. هدفمند کردن به این معنی است که سهم بیشتری به افرادی تعلق گیرد که نیازمندتر هستند. فارغ از اینکه رقم یارانه اقشار کم‌درآمد چقدر می‌تواند باشد، بحث بر سر توزیع هدفمند آن است.

عضو مرکز پژوهش­‌های مجلس روش حمایت کالایی از نیازمندان را روشی کم‌خطا معرفی کرد و گفت: پرداخت یارانه نقدی هدفمند یک شیوه شناخته‌شده در همه دنیا است که برای جلوگیری از به انحراف کشیده شدن آن می‌توان از روش حمایت کالایی استفاده کرد؛ به این معنی که صرفا اقشار نیازمند برای تأمین برخی کالاهای ضروری و اساسی مورد حمایت قرار گیرند که این حمایت هم به چند شکل می‌تواند انجام شود.

او با اشاره به راه‌های مختلف حمایت کالایی از اقشار ضعیف ادامه داد: یکی از راه‌ها این است که پس از شارژ کارت‌های اعتباری، افراد صرفاً مجاز به خرید و تهیه کالاهای خاصی باشند؛ برای مثال خانواده‌هایی که فرزند خردسال داشته یا زنانی که اکنون باردار هستند نیاز به استفاده از سبد غذایی دارند؛ بر این اساس می‌توان کارت‌های اعتباری را به‌نحوی طراحی کرد که محصولات مورد نیاز خاصی را بتوان از طریق آن خریداری و تهیه کرد؛ بنابراین متناسب با منابعی که آزاد می‌شود، می‌توان دست به‌نوعی اولویت‌بندی برای نحوه تخصیص این منابع زد.