به نقل از نیوساینتیست، پژوهش جدید "دانشگاه کلمبیا" (Columbia University) نشان می‌دهد هورمونی که توسط استخوان ترشح می‌شود، می‌تواند به واکنش فیزیولوژیک "پاسخ جنگ یا گریز" کمک کند. این پژوهش ثابت می‌کند که اسکلت ما، از حد تصور فعال‌تر است.
هنگامی که با یک تهدید ناگهانی رو به رو می‌شویم، قلب، سطح تنفس، فشار خون و دمای بدن افزایش می‌یابند تا عضلات را برای جنگ یا گریز آماده کنند. پیشتر، ایده پژوهشگران این بود که پاسخ جنگ یا گریز، تحت کنترل مسیرهای عصبی صورت می‌گیرد که مستقیما به مغز متصل هستند و هورمون‌ها از غده فوق کلیوی منتشر می‌شوند.
پژوهشگران دانشگاه کلمبیا به سرپرستی "جرارد کارسنتی" (Gerard Karsenty)، پژوهشگر این دانشگاه، در بررسی جدید خود دریافتند که استخوان‌ها هورمونی موسوم به "استئوکلسین" (Osteocalcin) را منتشر می‌کنند که در بروز پاسخ جنگ یا گریز نقش دارد.
این پژوهش نشان داد هنگامی که شخصی، کاری پراسترس مانند سخنرانی عمومی را انجام می‌دهد، سطح استئوکلسین خون او به سرعت بالا می‌رود. پژوهشگران، این واکنش را در موش‌ها نیز مشاهده کردند. هنگامی که به موش‌ها، شوک الکتریکی داده شد و یا در معرض بوی ادرار روباه قرار گرفتند، همین واکنش را بروز دادند.
آزمایش‌های بعدی روی موش‌ها نشان داد که افزایش استئوکلسین، عملکردهای مربوط به استراحت و هضم کردن را سرکوب می‌کند تا مکانیسم‌هایی مربوط به پاسخ جنگ یا گریز ادامه یابند.
این پژوهش، براساس بررسی‌های پیشین این گروه صورت گرفت که نشان می‌دادند استخوان‌ها برای کمک به عضلات طی ورزش، استئوکلسین را آزاد می‌کنند و تزریق استئوکلسین به موش‌های پیر می‌تواند در جوانسازی عضلات آنها موثر باشد.
استخوان‌های فعال
کارسنتی گفت: یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهند که باید در مورد نقش استخوان‌ها تجدیدنظر کنیم زیرا براساس این یافته‌ها، استخوان‌ها فقط ساختارهای ساکن نیستند. آنها می‌توانند با فعال کردن پاسخ جنگ یا گریز، تنظیم عملکرد عضلات، ارائه چارچوبی برای حرکت بدن و شکل دادن یک چارچوب محافظتی در اطراف اندام‌ها، در محافظت ما در برابر خطرات نقش داشته باشند.
این پژوهش، در مجله "Cell Metabolism" به چاپ رسید.
