این گروه پژوهشی با کمک "تلسکوپ افق رویداد"(EHT) تاکنون اکتشافات بسیاری را ثبت کرده و در حال حاضر مجموعه گستردهای از دادهها را پردازش میکند تا شاید نخستین ویدئو از سیاهچاله را تا سال 2020 ارائه دهد. "شپ دوئلمن"(Shep Doeleman)، مدیر این پروژه گفت: من باور دارم که تا پایان دهه آینده میتوانیم فیلمهای باکیفیتی از سیاه چاله در اختیار داشته باشیم که نه تنها ظاهر، بلکه عملکرد آن را نشان میدهد.
این گروه پژوهشی که 347 دانشمند از سراسر جهان را شامل میشود، به تازگی موفق شد "جایزه بریکترو"(Breakthrough Prize) را در حوزه فیزیک بنیادی دریافت کند.
دوئلمن افزود: ستارهشناسان پیش از این نیز در بررسیهای خود دریافتند که نور، توسط سیاهچالهها بلعیده میشود اما ما تصویر واضحی از شکل نور در دست نداشتیم.
این مانع، سرانجام با استفاده از چندین تلسکوپ رادیویی و به کار بردن تلسکوپ بزرگ افق رویداد در بررسی واضحتر، برطرف شد.
اکتشافات کهکشانی
تلاشهای این گروه پژوهشی، تا پایان سال 2000 تا حدودی به نتیجه رسید و آنها توانستند مجوز استفاده از سه تلسکوپ را برای ثبت شواهد گردآوری شده به دست آورند. دانشمندان در سال 2008 موفق شدند نخستین نتایج بررسیهای خود را در مورد سیاهچاله منتشر کنند.
آنها تا آوریل سال 2017، هشت تلسکوپ رادیویی را در شیلی، اسپانیا، مکزیک، آمریکا و قطب جنوب راهاندازی کردند. این تلسکوپهای بزرگ میتوانند امواج رادیویی با فرکانس بالا را بررسی کنند و به فضانوردان امکان دهند تا مرز سیاهچالهها را از میان گاز و غبار کهکشان ببینند.
پژوهشگران علاوه بر بررسی سیاهچالهای که در کهکشان "مسیه ۸۷" (M87) قرار دارد، یک سیاهچاله را نیز در مرکز کهکشان راه شیری مورد بررسی قرار دادند که به "کمان ای*"(Sgr A*) شهرت دارد. آنها بررسیهای مربوط به این سیاهچاله را در سال 2018 آغاز کردند.
دوئلمن اضافه کرد: گردش مدارهای اطراف مسیه ۸۷، حدود یک ماه زمان میبرد؛ درحالی که این زمان در مورد کمان ای*، فقط نیم ساعت است. به همین دلیل، کمان ای* میتواند طی یک شب، تغییرات بسیاری داشته باشد.
وی افزود: شاید ما بتوانیم تا سال 2020، نخستین فیلم را از سیاهچاله تهیه کنیم. تلسکوپ افق رویداد، دادههایی را به ما ارائه داده که به عقیده من، ارزش آنها از هر پروژه علمی دیگری بیشتر است.
دانشمندان برای این کار، قطعا به تلسکوپهای بیشتری هم روی زمین و هم در مدار نیاز خواهند داشت تا فیلمی واضح ارائه دهند.
دوئلمن ادامه داد: ما خود را کاشفانی میبینیم که سفری را در ذهن خود آغاز کردهایم و مانند ابزاری هستیم که در مرز یک سیاهچاله قرار گرفتهاند و اکنون باید گزارش یافتههای خود را ارائه دهند.