دهمین دوره فوتسال جام باشگاه‌های آسیا با قهرمانی تیم ناگویا ژاپن به پایان رسید و مس سونگون با پذیرش دو شکست از چشم بادامی‌ها، بر سکوی دومی ایستاد. مسی‌ها که از مدت‌ها پیش فکر و ذکر خود را معطوف به این بازی‌ها کرده بودند عملکرد خوبی در لیگ برتر نداشتند و از همان زمان زنگ خطر برای این تیم به صدا درآمد. در شرایطی که مس می‌توانست از لیگ به عنوان بازی تدارکاتی برای خود استفاه کند اما مدیران باشگاه اعلام کردند که موفقیت در آسیا در اولویت اصلی آنهاست و با توجه به اینکه قهرمان لیگ در پلی آف تعیین می شود فعلا به لیگ فکر نمی‌کنند.
با این حال مسی ها پس از دو بازی نسبتا خوب مقابل کاظمه کویت و الظفره امارات در مقابل ناگویا به دیوار سفت برخورد کرده و شکست خوردند. آن‌ها در مصاف با بانک بیروت لبنان در مرحله یک‌چهارم نهایی هم تا آستانه شکست پیش رفتند اما گل ثانیه‌های پایانی در ادامه گلزنی در وقت‌های تلف شده این تیم را با حداقل اختلاف برنده به مرحله بعد فرستاد. در سه بازی مرحله گروهی آنچه مشهود بود عدم درایت کادرفنی در کوچینگ تیم و اتخاذ تصمیمات مناسب بود تا جایی که بنا برگواه تصاویر تلویزیونی این فرهاد فخیم کاپیتان تیم بود که مسائل فنی را به بازیکنان گوشزد می‌کرد.
همین عامل هم باعث شد تا در بازی فینال تیم در ارائه سیستم پاورپلی ترمز کافی را نداشته باشد و بدون خلق حتی یک موقعیت خطرناک، دو سه بار هم تا آستانه پذیرش گلی دیگر پیش برود. مسی‌ها فارغ از عدم درایت کادرفنی، در ترکیب خود نیز اقتدار لازم را نداشتند.
عدم حضور مسلم اولاد قباد و توحید لطفی در ترکیب نهایی این تیم به دلیل مصدومیت و همچنین مصدومیت سعید تقی زاده پیش از بازی سوم که منجر به بازگشت او به ایران شد، موجب شد مسی‌ها سه بازیکن خود را نداشته باشند و عملا تکیه این تیم بر روی مهدی جاوید و فرهاد فخیم باشد و هر زمان این دو بازیکن از صلابت لازم به دور بودند کمیت مس نیز می‌لنگید. در بازی آخر نیز این دو بازیکن از سوی چشم بادامی‌ها خلع سلاح شدند و عملا مس از کار افتاد.
در کنار این مهم، استفاده از یک بازیکن دو ملیتی برزیلی ایتالیایی به نام بوکائو که بیش از دو ملیت پرطمطمراقش کند بودن و اضافه وزنش به چشم می آمد نشان داد که مس سونگون بر خلاف دوره قبل که با طیبی و حسن زاده برای قهرمانی برنامه داشت در این دوره حتی در انتخاب یار کمکی نیز درست عمل نکرد.
به نظر می رسد اگر مدیریت باشگاه به جای صرف این همه هزینه، با انتخاب یک مربی با تجربه و همچنین جذب خارجی‌های با کیفیت می‌توانست تا حدودی مس را به رسیدن به طلا نزدیک‌تر کند اما پازل نقص فنی و بازیکنی مس با این تصمیمات مدیریتی از سوی مدیرعامل باشگاه تکمیل شد.
