به گزارش پایگاه خبری مدیکال نیوز، بر اساس مطالعات قبلی مردان و زنان یائسه بیشتر در معرض ابتلا به پارکینسون قرار دارند و از این رو محققان دریافتند هورمون استروژن می‌تواند در این امر دخیل باشد
محرک اصلی بیماری پارکینسون یک نسخه جهش‌یافته از پروتئینی به نام آلفا سینوکلین است. این پروتئین در نورون‌های تولیدکننده دوپامین تجمع می‌یابد. جسم سیاه مغز پیام‌های عصبی را از طریق نخاع به عضلات مختلف ارسال می‌کند و این فرآیند از طریق ماده شیمیایی دوپامین صورت می‌گیرد. به مرور زمان با تجمع آلفا سینوکلین عملکرد سلول‌های عصبی مختل شده و سلول‌ها از بین می‌روند. در این حالت مشکلات حرکتی ایجاد می‌شود و مراحل اولیه پارکینسون شکل می‌گیرد.
مطالعه‌ای که در سال ۲۰۰۴ میلادی صورت گرفت نشان می‌دهد بیماری پارکینسون و هورمون استروژن مرتبط هستند.
مطالعات بعدی نشان داد استروژن منجر به کاهش علائم پارکینسون می‌شود و محققان احتمال دادند استروژن از مغز در برابر این بیماری محافظت می‌کند.
محققان دانشگاه هاروارد برای بررسی ارتباط استروژن و پارکینسون از یک مدل حیوانی مبتلا به پارکینسون استفاده کردند و با استفاده از یک روش درمانی به نام DHED سطح استروژن مغز موش را افزایش دادند. دلیل استفاده از روش DHED این بود که روش‌های دیگر استروژن درمانی بر سایر سیستم‌های بیولوژیکی تاثیرگذار است و می‌تواند خطر بروز سکته مغزی و سرطان سینه را افزایش دهد.
نتایج نشان داد افزایش استروژن باعث بهبود حرکتی در هر دو گروه نر و ماده می‌شود. در ادامه آمده است استروژن تجمع آلفا سینوکلین‌های جهش‌یافته را کاهش می‌دهد و این کار با مکانیسمی به نام اتوفاژی صورت می‌گیرد. در این مکانیسم بقایا و زوائد سلول‌ها حذف می‌شوند.
در ادامه مشخص شد استروژن تعداد فیبرهای عصبی یک آنزیم به نام L-DOPA را افزایش می‌دهد که یک پیش‌ساز دوپامین است.
گرچه این مطالعه حیوانی است ولی محققان معتقدند استروژن می‌تواند راهکاری برای درمان و کاهش پیشرفت پارکینسون باشد.
بیماری پارکینسون معمولا با لرزش یک دست آغاز می‌شود و به تدریج اکثر اندام‌ها را درگیر می‌کند.
بیش از ۱۰ میلیون نفر در سراسر جهان به این بیماری مبتلا هستند. پارکینسون دومین بیماری شایع عصبی پس از آلزایمر است و اکنون هیچ درمانی برای آن وجود ندارد.
نتایج این مطالعه در نشریه JNeurosci منتشر شده است.
