متخصصان آمریکایی در بررسی‌های خود مشاهده کردند پروتئین‌های لخته کننده در ادرار بیماران مبتلا به نفریت لوپوسی افزایش پیدا می‌کند. به گفته آنان هر دو نوع این پروتئین‌ها که ممکن است لختگی خون را به همراه داشته باشند یا به شیوه‌ای عمل کنند که آن‌ها را تجزیه می‌کنند در ادرار بیمارانی که از بیماری نفریت لوپوسی رنج می‌برند بیشتر است.
به گفته محققان در میان پروتئین‌های ارزیابی شده پلاسمین ادرار از اصلی‌ترین عامل‌های تشخیصی اصلی عملکرد کلیه‌ها و وضعیت بیماری کلیوی است. زیست نشانگرهای ادرار ارائه‌دهنده گزینه‌های امیدبخشی در تشخیص زودهنگام و نظارت بر پیشرفت بیماری و واکنش‌های درمانی در بیماری نفریت لوپوسی است.
"لوپوس منتشر" یا لوپوس اریتماتوس سیستمیک (SLE) بیماری خودایمنی است که بر اثر آن بدن بافت‌ها و اندام‌های خود را مورد هدف قرار می‌دهد. التهاب ناشی از این بیماری بر بسیاری از بخش‌های بدن از جمله مفصل‌ها، پوست، کلیه‌ها، سلول‌های خونی، مغز و قلب تاثیر می‌گذارد. نفریت لوپوسی یکی از متداول‌ترین و شدیدترین نمودهای بیماری لوپوس منتشر است و عامل اصلی مرگ و میر به حساب می‌آید.
تولید داروهای جدید پیشرفت حائز اهمیتی در مقابله با این بیماری است اما تشخیص و کنترل آن همچنان موضوعی چالش برانگیز است که باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد. بیوپسی از کلیه روش استاندارد طلایی در تشخیص نفریت لوپوسی است اما این روش تهاجمی است و در معاینات معمول این بیماری قابل استفاده نیست. به همین دلیل محققان در مطالعات متعددی بر تشخیص این بیماری از طریق روش‌های غیرتهاجمی تمرکز کرده‌اند.
از آنجایی که اختلال‌های سیستم انعقاد در بیماران مبتلا به نفریت لوپوسی و لوپوس منتشر گزارش شده و تعدد موارد ترومبوتیک در این بیماران نسبت به عموم مردم بیشتر است، پروتئین‌های ادراری مرتبط با انعقاد مورد بررسی قرارگرفت.
به گزارش مدیکال اکسپرس، به گفته محققان سطح این دو پروتئین در ادرار بیماران به نفریت لوپوس به شکل غیرباوری بیشتر است.
