همزمان با کامل‌ترین برنامه مرور آثار عباس کیارستمی در نیویورک که از روز جمعه (۲۶ جولای / ۴ مرداد) آغاز شد و تا ۱۵ اوت (۲۴ مرداد) ادامه خواهد داشت، از کتاب «گفت‌وگوهایی با کیارستمی» نوشته «گادفری چشایر» منتقد معروف و متخصص سینمای ایران رونمایی شد.
این کتاب ۱۸۸صفحه‌ای توسط انتشارات «وودویل» منتشر شده و احمد کیارستمی نیز مقدمه‌ای بر آن نوشته است.
این مصاحبه‌ها که در دهه ۱۹۹۰ میلادی انجام شده شامل مصاحبه‌هایی عمیق و فیلم به فیلم می‌شود که کیارستمی در آن‌ها از نگاه خود به تکامل هنری‌اش از اولین فیلم کوتاهش «نان و کوچه» (۱۹۹۰) تا فیلم بلند «باد ما را خواهد برد» (۱۹۹۹) می‌گوید؛ کتاب از آثار کمتر شناخته‌شده و فیلم‌های کوتاه او در آغاز حرفه سینمایی‌اش آغاز می‌شود و به آثاری چون «سه‌گانه کوکر» (خانه دوست کجاست؟، زندگی و دیگر هیچ، و زیر درختان زیتون) که شهرت بین‌المللی را برای کیارستمی به ارمغان آورد تا فیلم‌های معروف «کلوزآپ» و «طعم گیلاس» می‌رسد.
این کتاب شامل مقدمه‌ای از احمد کیارستمی، فرزند بزرگ عباس کیارستمی نیز هست که در بخش‌هایی از آن آمده: «در جریان بازدیدهای «گادفری» از ایران طی یک دهه، او رابطه دوستی با پدرم برقرار کرد که به ندرت با سایر نویسندگان داشت. فکر می‌کنم دلیل آن توانایی «گادفری» در پا فراتر نهادن از سطح و دیدگاه‌ها و تفسیرهای منحصر به فردش بود. «گادفری چشایر» یکی از اولین افرادی بود که سینمای ایران را به جامعه آمریکایی معرفی کرد. آن‌چه در این کتاب خواهید خواند شامل گفت‌وگویی‌هایی تازه و دور از کلیشه با عباس کیارستمی است.»
«گادفری چشایر» نیز در این کتاب توضیح می‌دهد که چرا دوران فعالیت هنری کیارستمی را به سه دوره تقسیم کرده است: دوره کانون که دربرگیرنده ساخت اغلب آثار اولیه کیارستمی در کانون پرورش فکر کودکان و نوجوان است. بیشتر فیلم‌های این دوره کمتر در آمریکا دیده شده‌اند. دومین دوره فیلمسازی کیارستمی از نگاه «چشایر» دوره شاهکارها نام دارد که با مستند «مشق شب» در سال ۱۹۸۹ آغاز شد و تا فیلم «باد ما را خواهد برد» را شامل می‌شود و دوره سوم با عنوان دوره تجربی در سال ۲۰۰۱ با فیلم «ای بی سی آفریقا» کلید می‌خورد و با فیلم‌های «ده» (۲۰۰۲)، «شیرین» (۲۰۰۸)، «کپی برابر اصل» (۲۰۱۰)، «مثل یک عاشق» (۲۰۱۲) و «۲۴ فریم» (۲۰۱۷) همراه می‌شود.
«گادفری چشایر» متولد ۱۹۵۱ میلادی، منتقد و نویسنده سینمایی و یکی از بنیانگذاران اصلی مجله معروف «اسپکتر» در سال ۱۹۷۸ است. «چشایر» که پیش‌تر رئیس حلقه منتقدان سینمایی نیویورک بود، یکی از علاقه‌مندان و متخصصان سینمای ایران و بویژه عباس کیارستمی است و تا کنون در دو مستند «عباس کیارستمی: هنر زندگی» ساخته «پت کالینز» و «فرگوس دالی» (۲۰۰۳) و «عباس کیارستمی: یک گزارش» ساخته «بهمن مقصودلو» (۲۰۱۳) نیز حضور داشته و در طول سالیان مقالات متعددی درباره سینمای ایران نوشته است.
او اولین‌بار در سال ۱۹۹۲ و زمانی که از سوی مجله «فیلم کامنت» برای پوشش یک جشنواره سینمایی درباره سینمای پس از انقلاب ایران انتخاب شد، به سینمای ایران علاقه‌مند شد و آن‌جا بود که در مقدمه مطلبش فیلم «کلوزآپ» را یکی از فوق‌العاده‌ترین فیلم‌هایی توصیف کرد که تاکنون دیده است. چند سال بعد، «چشایر» که رابطه دوستی با کیارستمی برقرار کرده بود شروع به سفر به ایران و مصاحبه با کیارستمی درباره همه فیلم‌هایش کرد.
این منتقد آمریکایی با نشریاتی چون «نیویورک‌تایمز»، «ورایتی»، «فیلم کامنت»، «نیویورک پرس»، سایت «راجر ایبرت» و ... نیز همکاری داشته است.
