به نقل از سی‌ان‌ان، اصولا سفرهای فضایی نتایج ارزشمندی را به دنبال داشته است که از میان آنها می‌توان به راه رفتن روی ماه و کشف آب روی مریخ اشاره کرد.
از اهداف فعلی صنعت هوا و فضا نیز می‌توان سرمایه‌گذاری برای ایجاد یک زیستگاه انسانی روی بخشی از فضا را نام برد.
ولی برای به حقیقت پیوستن این رویا، محققان باید برای یک پدیده رایج که توسط فضانوردان تجربه می‌شود، راه‌حلی پیدا کنند.
زمانی که فضانوردان روی زمین فرود می‌آیند، دچار سرگیجه و سنکوپ می‌شوند.
سنکوپ و یا غش کردن به هنگام فرود روی زمین به عنوان بخشی از زندگی فضانوردانی است که مدت زمان زیادی را در فضا گذرانده‌اند.
هرچه مدت زمان باقی ماندن در شرایط بدون جاذبه بیشتر باشد، خطر غش کردن فضانوردان بیشتر است.
سنکوپ از دست رفتن هوشیاری برای مدت زمانی نه چندان طولانی است که در آن شخص وضعیت بدنی خود را از دست می‌دهد. می‌توان گفت سنکوپ حالتی ملایم‌تر از شوک است.
محققان مرکز پزشکی دانشگاه تکزاس در شعبه جنوب‌غربی دریافتند که اگر فضانوردان در فضا ورزش کنند، می‌توانند بر ضعف خود در هنگام فرود روی زمین غلبه کنند.
در این شرایط فشار خون وضعیتی اتفاق می‌افتد که به افت فشار در زمان ایستادن ناگهانی به نام هیپوتانسیون ارتواستاتیک معروف است و ممکن است باعث تاری دید و ضعف و در نهایت غش شود.
در این وضعیت اگر فردی مدتی نشسته و یا دراز کشیده باشد، دچار افت فشار خون می‌شود.
برای فضانوردانی هم که به مدتی طولانی در شرایط کمبود جاذبه قرار می‌گیرند، این افت فشار بروز پیدا می‌کند.
در این مطالعه که در مجله "Circulation" که به انجمن قلب آمریکا تعلق دارد، انتشار یافت، ۱۲ فضانورد که حداکثر شش ماه را در فضا سپر کرده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند.
هشت تن از این افراد مرد و چهار نفر زن بودند که بین ۴۳ تا ۵۶ سال سن داشتند.
این افراد در طول پرواز فضایی خود روزانه دو ساعت ورزش‌های مقاومتی انجام دادند.
محققان پروژه قبل، بعد و طی سفر فضایی فضانوردان ضربان قلب آنها را ۲۴ ساعته کنترل کردند و دریافتند که در بدن این فضانوردان که ورزش‌های مقاومتی انجام دادند، فشار خون در این سه مرحله کمتر تحت تاثیر قرار گرفت.
هیچ کدام از آنها هم ۲۴ ساعت پس از فرود سرگیجه و غش را تجربه نکردند.
محققان پروژه اظهار کردند که مطالعات بیشتری برای توسعه این پروژه لازم است تا یافته‌های خود را به غیرفضانوردان هم تعمیم دهند.
