به نقل از پایگاه اینترنتی «ساینس الرت»، اطلاعات تمام عکسهایی که در اینستاگرام منتشر میکنید، باید جایی ذخیره شود و با توجه به حجم روزافزون اطلاعات دیجیتالی که تولید میکنیم؛ به یک انرژی روزافزون نیز برای ذخیره آنها نیاز خواهیم داشت.
دانشمندان بهتازگی یک نمونه عملی از نوع جدیدی از سلول حافظه الکترونیکی که به حافظه جهانی (universal memory) معروف است، طراحی کردهاند.
این سلول حافظه با یک رویکرد مکانیک کوانتومی طراحی شده که میتوانست همزمان با گردش الکترونها، بازده انرژی سیستم را بهسازی کند.
رایانهها، تلفنهای همراه و پایگاه دادههای مدرن به طور کلی از دو نوع حافظه استفاده میکنند. اولین نوع این حافظه RAM یا همان Random Access Memory است که تمام برنامهها و فایلهای بازتان را در خود ذخیره میکند. این حافظه فوق سریع است و انرژی کمی مصرف میکند اما هر چه بر روی آن ذخیره شده با قطع برق از بین میرود.
اگر برای شما هم پیش آمده که با هنگ کردن رایانه، اطلاعات ذخیره نشده خود را از دست بدهید، پس کم و بیش با محدودیتهای RAM آشنا هستید.
نوع دوم از حافظههایی که امروزه مورد استفاده قرار میگیرند، حافظه فلش (Flash Storage) است. این نوع از حافظهها میتوانند اطلاعات را برای طولانی مدت در خود نگه دارند اما از RAM کندتر بوده و انرژی بیشتری مصرف میکنند. حافظه فلش همچنین با گذشت زمان افت میکند، هرچند این افت آنقدر آرام و نامحسوس صورت میگیرد که کاربر تا زمانی که سیستم خود را به روزرسانی نکرده است، متوجه آن نخواهد شد.
کاری که دانشمندان انجام دادهاند، ترکیب نقاط قوت این دو نوع از حافظهها بوده است.
به گفته «مأنوس هاین» از فیزیکدانان دانشگاه لنکستر انگلستان، «حالت ایده آل این است که ضمن کنار گذاشتن نقاط ضعف، نقاط قوت این دو حافظه را با هم ترکیب کنیم. زمان ذخیره اطلاعات دستگاه ما از عمر جهان فراتر رفته و با این حال میتواند با مصرف ۱۰۰ برابر کمتر انرژی نسبت به DRAM اطلاعات را ضبط یا پاک کند.»
اگرچه این امر فعلاً فقط در محیط آزمایشگاه عملی شده و باید حالا حالاها منتظر ارائه آن بر روی دستگاههای شخصی بمانیم، وقتی این فناوری از راه برسد دیگر برای مدتی نیاز به ارتقای هارد درایو لپ تاپ خود نخواهید داشت.
شرکتهایی چون غولهای فعال در حوزه فناوری که به ذخیره حجم بالایی از اطلاعات نیاز دارند بدون شک در صف اول برای خرید این فناوری خواهند بود.
جزئیات بیشتر درباره این پژوهش در مجله Scientific Reports منتشر شده است.