پژوهشگران فنلاندی:
کودکان شهری بيشتر از كودكان روستايي دچار آسم می‌شوند
پژوهشگران فنلاندی در بررسی جدیدی دریافتند میکروب‌هایي كه در خانه‌های شهری و روستایی است نقش بسيار مهمی در میزان ابتلای کودکان به آسم دارند. كودكاني كه در مزرعه مشغول به كار هستند،كمتر از كودكان شهري در معرض خطر آسم قرار دارند.
به گزارش قلم نيوز و به نقل از نیوساینتیست، کودکانی که در مزرعه بزرگ می‌شوند، کمتر از کودکان ساکن شهر، در معرض خطر ابتلاء به آسم هستند. پژوهش جدیدی نشان می‌دهد که شاید این موضوع به خاطر میکروب‌هایی باشد که در خانه‌های نواحی شهری و حومه شهرها وجود دارند.
"پیرکا کرجاوائینن"(Pirkka Kirjavainen)، پژوهشگر "مؤسسه ملی سلامت و رفاه"(THL) در فنلاند و همکارانش، میکروب‌های اتاق نشیمن خانه ۱۹۷ کودک ساکن مناطق روستایی فنلاند و ۱۸۲ کودک ساکن نواحی شهری و حومه شهرها را بررسی کردند.
آنها نمونه میکروب‌ها را هنگامی تهیه کردند که کودکان، دو ماهه بودند و روی زمین می‌خزیدند؛ در نتیجه بیشتر با میکروب‌های روی زمین در تماس بودند. پژوهشگران، بررسی خود را تا شش سالگی کودکان ادامه دادند تا مشخص کنند که چه تعداد از آنها به آسم مبتلا می‌شوند.
غبار خانه‌های روستایی، با غبار خانه‌های دیگر تفاوت آشکاری داشت. غبار این خانه‌ها، تعداد بالایی از باکتری‌هایی را در بر داشت که در خانه‌های غیر روستایی دیده نمی‌شدند اما در خانه‌های غیر روستایی، مجموعه بزرگی از باکتری‌هایی دیده شد که با فعالیت انسانی در ارتباط هستند.
این تفاوت‌ها که با تفاوت سطح بیماری آسم در ارتباط بودند، به ندرت در کودکان ساکن نواحی روستایی دیده شدند. نشانه‌های آسم در حدود ۱۹ درصد کودکان ساکن نواحی شهری دیده شد؛ در حالی که این نشانه‌ها تنها در ۹ درصد کودکان ساکن نواحی روستایی وجود داشت.
کرجاوائینن افزود: هر جا که میزان میکروب‌های انسانی کمتر بود، میزان کمتری از ابتلاء به آسم وجود داشت.
پژوهشگران دریافتند که جمعیت میکروب‌ها در خانه‌های حومه شهر، به میزان میکروب‌های موجود در خانه‌های روستایی نزدیک بود و درصد پایین‌تری از ابتلاء به آسم در آنها وجود داشت.
کرجاوائینن ادامه داد: این پژوهش نشان می‌دهد که تماس با میکروب‌ها در اوایل زندگی، از اهمیت بیشتری برخوردار است.
پژوهشگران پس از بررسی نمونه‌های خون کودکان دریافتند کودکانی که باکتری‌های مزرعه در خانه آنها وجود دارد، نسبت به باکتری‌ها واکنش ایمنی نشان نمی‌دهند و آنها را بهتر تحمل می‌کنند. مرحله بعدی این پژوهش بررسی کارایی میکروب‌ها و ارائه یک روش درمانی است که بر سیستم ایمنی کودکان اثر بگذارد.
