به گزارش ایسنا و به نقل از الزویر، پژوهش جدیدی نشان می‌دهد که شاید بررسی الگوهای فعالیت مغز هنگام انتظار برای پاداش، بتوانند به شناسایی افرادی که بیشتر در معرض ابتلاء به اختلال طیف دو قطبی قرار دارند کمک کند.
"شیدایی" یا "مانیا"(Mania)، حالتی برعکس حالت افسردگی است که در افراد مبتلا به اختلال طیف دو قطبی پیش می‌آید و معمولاً با نشاط‌زدگی، تحریک‌پذیری، پرکاری و عقاید خودمهم‌انگاری همراه است. پژوهشگران در این پروژه، الگوهای فعالیت عصبی افراد را هنگام انجام دادن کاری با انگیزه پاداش بررسی کردند تا شدت نشانه‌های مانیا را در بزرگسالان جوانی که به این اختلال دچار نشده بودند، بررسی کنند.
دکتر "لتیسیا د اولیویرا"(Leticia de Oliveira)، پژوهشگر "دانشگاه فلومیننزه فدرال"(UFF) در برزیل و از نویسندگان این پروژه گفت: یافته‌های این پژوهش می‌توانند با مشخص کردن نشانه‌های مانیا در افراد مستعد اختلال طیف دو قطبی، نشانگرهای زیستی طبیعی ارائه دهند و به شناسایی زودهنگام خطر ابتلا به اختلال طیف دو قطبی در بزرگسالان جوان کمک کنند.
ابتلای یکی از اعضای خانواده به اختلال طیف دو قطبی، می‌تواند فرد را در خطر ابتلا به این اختلال قرار دهد اما سابقه خانوادگی، اطلاعات کافی را برای تصمیم‌گیری در مورد احتمال ابتلا به این اختلال فراهم نمی‌کند؛ در نتیجه نمی‌تواند در پیشگیری از آن موثر باشد. این پژوهش جدید نشان می‌دهد که ممکن است الگوهای فعالیت مغز بتوانند به پیش‌بینی امکان ابتلا به اختلال طیف دو قطبی در افراد کمک کنند.
اولیویرا افزود: شاید یافته‌های این پژوهش بتوانند پزشکان را در تصمیم‌گیری برای درمان به موقع راهنمایی کنند و هزینه‌های قابل توجه درمان را کاهش دهند.
اولیویرا و همکارانش برای اطمینان از کارایی این روش برای افرادی که در خطر ابتلا به اختلال طیف دو قطبی قرار دارند، گروهی از بزرگسالان جوان را تحت تصویربرداری مغزی قرار دادند. شرکت‌کنندگان این بررسی، پیچیدگی‌های روانی گوناگونی داشتند اما هیچکدام به اختلال طیف دو قطبی دچار نبودند.
پژوهشگران برای بررسی شدت نشانه‌های مانیا، فعالیت "قشر قدامی- جانبی پیش‌پیشانی مغز"(vlPFC) را مورد بررسی قرار دادند و دریافتند که فعالیت این ناحیه از مغز می‌تواند برای پیش‌بینی شدت نشانه‌های مانیا که مرتبط با اختلال طیف دو قطبی است، موثر باشد.
"کامرون کارتر"(Cameron Carter)، از پژوهشگران این پروژه گفت: این پژوهش نشان می‌دهد که ادغام داده‌های ابزار تحلیل محاسباتی تصاویر مغز و "تصویرسازی تشدید مغناطیسی کارکردی" یا "اف‌ام‌آرآی"(fMRI) می‌تواند بینش‌هایی را در مورد سیستم عصبی ارائه دهد و نشانه‌های اختلال را مشخص کند. نتیجه این فرآیند می‌تواند در تشخیص امکان ابتلا به اختلال طیف دو قطبی موثر باشد.
این پژوهش، در مجله "Cognitive Neuroscience and Neuroimaging" به چاپ رسید.
