ترکیبیها را فراموش کنید
هنگام خانهتکانی، استفاده از موادشیمیایی برای شستوشو بسیار متدوال است و گاهی بعضی از افراد تصور میکنند که ترکیب چند ماده شیمیایی میتواند اثر پاککنندگی را افزایش بدهد. با همین تصور، افراد مایع سفیدکننده و جوهرلیمو را با یکدیگر ترکیب میکنند و این محلول یا محلولهای شیمیایی دیگر را با آب گرم، رقیق میکنند که انجام چنین کاری باعث ایجاد بخار سمی، مثل آزاد شدن گاز کلر میشود. استنشاق چنین گازهایی میتواند آسیب جدی به ریه وارد کند و مشکلات مزمن ریوی را در پی داشته باشد. بهترین کار برای پیشگیری از این مسئله، پرهیز از موادشیمیایی مختلف، استفاده از ماسک، باز گذاشتن در و پنجرههای خانه و جایگزین کردن شویندههایی چون پودرصابون، جوششیرین، آب و سرکه سفید است. با این حال، اگر بنا بر هر دلیل فرد دچار آسیب شود، باید برای درمان مراجعه کند. شاید این باور وجود داشته باشد که با استفاده از بعضی خوراکیها مانند شیر، میتوان سموم را از بدن خارج کرد درحالیکه این باور نادرست است. اگر فردی به صورت طولانیمدت در معرض بخارهای سمی قرار بگیرد، میتواند دچار آلرژی شود یا در صورت داشتن سابقه آسم و آلرژی، وضعیت بدتری پیدا کند. چنانچه تنگی نفس، سرفه، خلط و ...، بیش از دو هفته طول بکشند، باید برای درمان به پزشک مراجعه کرد. در صورت درمان نکردن این آلرژی، سلولهای التهابی وارد بافت ریه میشوند و با ترشح خود، سبب انقباض راههای هوایی و به مرور زمان آسیب به بافت ریه خواهند شد. افرادی که دچار آلرژی میشوند و تحت درمان هستند، باید تا جای ممکن در معرض موادشیمیایی قرار نگیرند که آلرژی آنها را تشدید میکند. علاوه بر این، با توجه به آمدن فصل بهار، تا جای ممکن باید از خاک و گردههای گلوگیاه دوری کرد تا درمان به خوبی صورت بگیرد.
اگر کبد درگیر شود
قرارگیری در معرض موادشیمیایی در خانهتکانی، به صورت کوتاهمدت است و اگر فرد به غیر از خانهتکانی برای تمیز کردن از موادشیمیایی به صورت دائمی و طولانیمدت استفاده کند، احتمال درگیر شدن کبد علاوه بر ریه نیز، وجود دارد. البته این مسئله نیاز به بررسی پزشک دارد و در صورت تایید این مسئله، باید اقدامات درمانی لازم صورت بگیرد. بعضی مطالعات نشان میدهند که بهرهگیری از بعضی معجونها، مانند کنگر فرنگی، شوید، چای سبز ، کرفس و کلم بروکلی، میتواند به پاکسازی کبد کمک کند البته این موارد جایگزین درمان نمیتوانند باشند.
کویر روی پوست!
یکی دیگر از قسمتهای بدن پوست است که میتواند در خانهتکانی دچار آسیب شود. چنانچه افراد از دستکش پلاستیکی استفاده نکنند یا برای مدتطولانی دستکش پلاستیکی بپوشند و زیر آن دستکش نخی نداشته باشند، پوست دچار ضایعات حساسیتی و تماسی خواهد شد. ضایعات خود را به شکل بثورات و لکههای قرمز همراه با پوسته پوسته شدن و خارش بروز میدهند. همچنین به دلیل خارش شدید، سوزش نیز به وجود میآید. پوست در اثر قرارگیری در معرض موادشیمیایی و شویندهها، خشک نیز میشود که همین خشکی منجر به کشیده شدن پوست خواهد شد. شاید بعضی از افراد به اشتباه برای برطرف شدن این مشکل، پوست خود را دائما در آب بگذارند، درحالیکه هر چه تماس با آب بیشتر شود، چربی پوست نیز بیشتر از بین میرود. اگر سطح پوست درگیر شده باشد، میتوان از چربیهایی مثل روغن زیتون و وازلین بهداشتی به صورت موضعی برای تامین رطوبت پوست استفاده کرد. برای تاثیر بیشتر این روغنها و ماندگاری بیشتر آنها روی پوست، میتوان دستکش نخی پوشید اما در موارد شدید، باید از پزشک کمک گرفت و از داروهای موضعی زیر نظر پزشک استفاده کرد. با توجه به اینکه پوست آسیب میبیند، احتمال بروز عفونت در چنین شرایطی وجود دارد در نتیجه باید درمان جدی گرفته شود ضمن اینکه احتمال بروز اگزمای مزمن، افزایش مییابد که درمان آن چندان راحت نیست.
رهایی از بدن درد
یکی از شایعترین مشکلات پس از خانهتکانی، اسپاسم عضلانی است که با درد و احساس کوفتگی همراه است. این اسپاسمها به دلیل استفاده طولانیمدت از عضله و تجمع اسیدلاکتیک در عضله به وجود میآیند. پیشگیری از ایجاد این نوع اسپاسمها، بسیار راحتتر از درمان آنهاست. برای پیشگیری باید با تمرینات خاصی بدن را پیش از فعالیت، در اصلاح گرم و بعد از انجام فعالیت نیز آن را با تمرینات ورزشی خاصی سرد کرد. افراد باید به ازای هر یکساعت فعالیت، 15 دقیقه استراحت کنند. نوشیدن آب و مایعات به میزان کافی و مصرف موز، مرکبات، کشمش، آجیلها و میوههای خشک، میتواند به دلیل داشتن پتاسیم در پیشگیری از گرفتگی عضلانی مفید باشد البته مصرف موارد یاد شده برای بعد از گرفتگی نیز، تا حدودی میتواند مفید باشد. مصرف منیزیم در پیشگیری از خستگی عضلانی و بهبود آن، میتواند مفید باشد برای این منظور میتوان از قرصجوشان منیزیم، کلسیم، کمک گرفت. نوشیدن آب و مایعات به میزان کافی نیز به بهبود دردها و خستگیهای عضلانی کمک میکند. دوش آبگرم، راه رفتن در استخر یا قرار گرفتن در جکوزی، به التیام درد و گرفتگی عضلانی کمک کند. همچنین میتوان از پمادهای موضعیت کمک گرفت که بدون نیاز به نسخه در داروخانهها برای این منظور به فروش میرسند. چنانچه گرفتگیهای عضلانی شدید باشند و فعالیت روزمره فرد را دچار اختلال کنند یا بیش از یک هفته طول بکشند، برای بررسی و درمان باید به پزشک مراجعه کرد.
تاندونهای آسیبپذیر
با توجه به اینکه در خانهتکانی، جابهجایی وسایل منزل بهویژه وسایل سنگین زیاد صورت میگیرد و این مسئله کشیدگی تاندونها را در پی دارد، باید تا جایی ممکن از جابهجایی وسایل سنگین خودداری کرد. خانمها با داشتن اندام درشت و بدن ورزیده، نباید بیش از 18 کیلوگرم و آقایان نیز نباید بیش از 25 کیلوگرم را بهتنهایی جابهجا کنند. برای جابهجایی اجسام، نباید خم شد و باید نشست و آنها را هل داد. انجام کار بیش از اندازه میتواند موجب التهاب و فشار در تاندونهای اندام فوقانی شود. کشیدگی تاندون میتواند با درد و محدود شدن حرکت اندام و مفصل، همراه باشد. برای کنترل درد، میتوان از مسکنها یا داروهای ضدالتهاب، در منزل استفاده کرد و ناحیه مورد نظر را گرم کرد. چنانچه درد، تورم و قرمزی ناحیه آسیبدیده با این کارها بعد از دو تا سه روز تسکین پیدا نکرد، برای بررسی و درمان باید به پزشک مراجعه کرد. علاوه بر این، درصورتیکه درد خیلی شدید و غیرقابل تحمل باشد، باید بهسرعت به پزشک مراجعه کرد، چون ممکن است آسیب جدی به تاندون مطرح باشد.
*با شکستگی چه باید کرد؟
یکی دیگر از آسیبهای خانهتکانی، شکستگیها هستند که معمولا به دلیل افتادن از روی چهارپایه یا نردبان ایجاد میشوند. شکستگی در ساعد و مچ دست، بسیار شایع است همچنین لگن نیز به دلیل شیوع پوکی استخوان در خانمها بهویژه در سنین بالا، دچار شکستگی میشود. شکستگی در هر قسمتی از بدن که باشد، باید به مراکز درمانی مراجعه کرد و زیرنظر پزشک، رادیوگرافی انجام داد و پس از تایید شکستگی، گچگیری انجام شود. جابهجایی فردی را که دچار شکستگی لگن شده است، باید متخصصن اورژانس انجام دهد تا آسیب بیشتری به فرد وارد نشود. شکستگی لگن جزو آن دسته از شکستگیهایی است که میتواند کار فرد را به جراحی بکشاند و بعد از بروز آن، فرد ممکن است زمینگیر شود پس تا آنجا که ممکن است باید از بروز این نوع شکستگی پیشگیری کرد. بعد از اقداماتی که برای شکستگی انجام میشود، فرد کار چندان زیادی برای عضو شکسته نمیتواند انجام بدهد و فقط باید استراحت کند. البته داشتن یک رژیم غذایی سرشار از کلسیم، مثل لبنیات و کشک، میتواند به تسریع بهبود عضو شکسته کمک کند همچنین زیر نظر پزشک، باید از ویتامین دی (D) نیز استفاده کرد. بعد از صلاحدید پزشک برای باز کردن گچ، باید از متخصص فیزیوتراپی برای توانبخشی و بهبود عملکرد عضله کمک گرفت چون در شرایطی که عضله برای مدتی کار نکند، ضعیف خواهد شد.