کد خبر: ۱۳۱۹۱
تاریخ انتشار: ۳۱ ارديبهشت ۱۳۹۸ - ۱۵:۱۲

بازیافت گردشگری فضایی را ارزان‌تر می‌‌کند

بیشتر موشک‌ها شامل چند قسمت هستند که هنگام سفر به فضا از یکدیگر جدا می‌‌شوند. بزرگ‌ترین و گرانقیمت‌ترین بخش یک موشک، قسمت اول آن است.۸۰درصد هزینه پرتاب در این بخش صرف می‌‌شود. تاکنون گرانقیمت‌ترین قسمت‌های موشک پس از یک ماموریت در اقیانوس رها شده‌اند. به همین دلیل فعالیت‌های هوافضا بسیار گرانقیمت هستند و گردشگری فضایی غیرممکن به نظر می‌رسد اما اکنون، مهندسان اجازه می‌دهند موشک‌ها از جو خارج شوند و دوباره روییک پلتفرم فرود بیایند تا دوباره از آن‌ها استفاده شود. یکی از آن‌ها موشک جدید شپرد است که به فضا پرواز می‌‌کند و یک کپسول سرنشین‌دار از آن جدا می‌‌شود. شش گردشگر حاضر در آن چهار دقیقه وضعیت بی‌ثباتی تجربه می‌‌کنند زمین را می‌بینند. سپس کپسول با کمک یک چتر نجات به سمت زمین می‌رود. قسمت اول موشک قبل از تماس با زمین، به آرامی فرود می‌آید تا برای پرتاب بعدی آماده شود.
کاندید
نیوگلن
شرکت «بلواوریجین» در حاس ساخت موشک بزرگ نیوگلن است. این موشک می‌تواند از ۲۰۲۰ گردشگران را به فضا ببرد و علاوه بر آن ماهواره نیز به مدار زمین حمل کند. مصرف سوخت این موشک بسیار کمتر از «ساتورن۵» است و می‌تواند حدود ۴۵ تن بار را به مدار زمین ببرد. قسمت اول موشک را می‌توان ۱۰۰ بار استفاده کرد.

موشک‌های قدرتمند ایستگاه فضایی در ماه می‌سازند
سازمان‌های فضایی که ایستگاه فضایی بین‌المللی را ساخته‌اند، قصد دارند در دهه آتی بلندپروازانه‌ترین پروژه ساخت‌وساز فضایی خود را آغاز کنند. این پروژه شامل ساخت یک ایستگاه فضایی است که دور ماه مدار می‌زند و سنگ بنای اکتشافات بیشتر در فضا خواهد بود. فقط موشک‌های قدرتمند می‌توانند این ماژول فضایی ۱۰ هزار کیلوگرمی را به فضا ببرند.

سیستم پرتاب فضایی
سیستم فضایی پرتاب ناسا در سومین ماموریت خود در ۲۰۲۳ میلادی ساخت ایستگاه ماه را آغاز می‌‌کند. تا این زمان ماژول فضایی ۱۰ تنی را به مدار ماه می‌فرستد. فعالیت ساخت ایستگاه با «ماژول‌های لوجستیکی» ادامه می‌یابد که در ۲۰۲۵ میلادی به فضا ارسال می‌‌شوند.
دو ماژول می‌توانند از ایستگاه بازدید کنند
ایستگاه‌های فرود طوری تنظیم می‌‌شوند که مناسب فرود فضاپیماهای روسی و کپسول اوریون برای ماموریت‌های سرنشین‌دار فضایی باشند.
موتورهای یونی ایستگاه را در مکان خود نگه می‌دارند

فضای کم برای اقامت فضانوردان
با توجه به آن‌که قطر ماژول در 5/4 متر است و قرار است شش نفر در آن‌جا زندگی کنند، فضای زیادی برای اقامت وجود ندارد.

قفل هوایی
قفل هوایی به فضانوردان اجازه می‌دهد درصورت برای تعمیرات و غیره به خارج از ایستگاه بروند.

نظرات بینندگان