به گزارش قلم، روزهایی که در وصفش حسن روحانی می‌گوید:«در هیچ دوره‌ای در تبادلات بانکی و فروش نفت با مشکلات و شرایط امروز روبرو نبوده‌ایم، لذا نیازمند تمرکز و احساس شرایط جنگ اقتصادی از سوی همه هستیم.» در این شرایط یک تصمیم، تصمیم همه نظام است. سیاست مقاومت.
حرف از مذاکره نمی‌زنند. هیچ یک از مقامات . می‌دانند پس همه این شماره تلفن دادن ها و توئیت زدن‌های ترامپ و گفتن اینکه که به وقتش ایران زنگ می‌زندو پای میز مذاکره می‌آید، چیزی عاید مردم ایران نمی‌شود.
پس همه می‌گویند نه! خبری از مذاکره نیست. این پیام همه مقامات ایران است در تمام رده‌ها.
اما در این روزهای سخت نیاز به تشریح شرایط به مردم وجود دارد و دولت باید به مردم شفاف بگوید چه خبر است.
پس تصمیم شان این است که از این شرایط سخت به مردم بگویند. برای تشریح همه فشاری که این‌روزها مردم روی شانه‌های‌شان برای گذران زندگی تحمل می‌کنند.
در فاصله ۵۰ روز تا پایان ضرب‌الاجل ایران به اروپا در چارچوب برجام، روحانی از سختی تحریم‌ها گفت و درست در همین شب اسحاق جهانگیری مسیر این روزهای کشور را پیچ تند و کمی خطرناک خواند.
هر دو برای اولین بار درباره جنگ تحمیلی اقتصادی سخن گفتند.
رئیس جمهور میزبان علما بود. روحانیانی که بسیاری از آنها در این ۴ دهه از چهره‌های شاخص سیاسی کشور بوده‌اند.
او آنجا کمی ساختارمند تر درباره نیاز به بازآرایی چهره مقاومت اقتصادی سخن گفت . از اینکه چطور نیاز به افزایش اختیارات دولت وجود دارد. درست مثل روزهای دفاع از کشور در هشت سال جنگ تحمیلی.
به عکس او، معاون اولش در کنار دو تن از یاران صمیمی روحانی در کابینه یعنی صالحی امیری و مسعود سلطانی‌فر مهمان جمع ورزشکاران بود. او رفته بود تا موزه المپیک افتتاح کند.
کلی هم قهرمان دورش بودند. جماعتی که راستش مهمترین پرسش‌شان از مرد شماره دوی دولت فقط یک چیز بود:«پاداش‌های قهرمانی و مدال‌آوری‌شان را دولت کی می دهد؟»
جهانگیری اما روی صحبتش بی شک همین جماعت ۲۰۰ نفره نبودند که کلا دو دقیقه از حرف‌هایش هم برای این مجلس نگفت. یکی گفت که پاداش‌ها را در افطاری ورزشکاران با رئیس‌جمهور می‌دهند و دیگرنکته ورزشی در حرف‌هایش هم این بود که موزه المپیک اگر ساخته اند باید درهایش به روی عموم مردم باز باشد.
باقی حرف‌هایش اما تشریح چند نکته اساسی سیاسی بود.چهار نکته درباره تبیین استراتژی دولت برای گذر از یک پیچ سخت دیپلماتیک.
اول اینکه فریب آمریکا را نمی‌خورند. او از لولوی بمب افکن های بی ۵۲ و ناو هواپیمابر دشمن ب بلوفی برای شلوغ‌کاری و جنگ روانی یاد کرد و گفت این ناوها در این سالها زیادآمده‌اند و برگشتند. آمریکا خودش می‌داند که به صلاحش نیست با کشور قدرتمند منطقه به خاطر منافع اسرائیل و فشارهای آنها وارد نزاعی شود که منافعش را حسابی به خطر می‌اندازد.او این را گفت و مثل همه مقامات عالی ایران تاکید کرد که جنگی نمی‌شود.
نکته دومش انتقاد بود از ترامپ که سطح بحثی دیپلماتیک را سخیف کرده است. تهدیدهای بچگانه توئیتری‌اش را به باد انتقاد گرفت و توصیه کرد بهتر است برای او و تیم فشارش کلاس تاریخ ایران بگذارند تا بداند این کشور، کشور رفتن زیر بار فشار و تهدید و ترس، نبوده و نیست.
اما سومین مسئله برای او تشریح فشاری بود که از یک سو آورده می‌شود و از سوی دیگر اخبار غلطی که می‌خواهد تمرکز مردم را به هم بزند. او تاکید کرد زدن هیچ دولتی درست نیست اما در شرایط تحریم‌های ظالمانه امروز، تخریب دولت مستقر گناهی نابخشودنی است . از سوی هر نهادی در داخل کشور که بخواهد انجام بگیرد.
این گفته احتمالا منطبق است بر درخواست حسن روحانی برای داشتن اختیارات ویژه مدیریتی برای اداره کشور در جمع علما. خواسته ای که هدف گذاری جدید دولت است برای مقابله با دشمن. گامی داخلی پس از کاهش عمل به بندهای برجام در پی کم کاری طرف مقابل و دیپلماسی مقابله با تنش زایی افراطی‌های منطقه‌ای . گامی پسینی در پی ایجاد شبکه منطقه ای برای خروج از فشار تحریم‌ها و البته دیپلماسی مقابله با بلوف و تهدید یا همان استراتژی سوخته چماق و هویج!
در کلام روحانی و جهانگیری ، هر دو با مشی‌های تعیین شده‌شان یک چیز به چشم می‌آید . نیاز به گفت و گو با مردم برای تشریح ابعادی از جنگ اقتصادی این روزها. حالا دیگر آنچه بر کشور می‌گذرد دوره تحریم یا تحریم‌های ظالمانه نیست دوره جنگ اقتصادی است توسط دشمن که این روزها بر کشور وارد شده و دامنه‌اش بر زندگی و سفره‌ها و آمد و شدها و بیماری‌ها و حتی خوشی‌های این جماعت ۸۰ میلیونی سایه افکنده است.
آنها در دولت سیاست‌شان تشریح واقعیت‌ها و تقویت توانمندی‌هاست. جهانگیری در حرف‌هایش می گوید مهمترین هدفی که نباید فراموش کرد این است:«بذر امید در دلهای مردم رویانده شود و امید را کسی نخواهد از مردم بگیرد که هرکه چنین نفاقی داشته باشد، خیانت کرده است. »
استراتژی جدیدی که باید دید دولت چطور آن را پیش می‌برد و چقدر تحرکات سیاسی و فشارهایی که آمریکای ترامپ، این کشور متخاصم در جنگ تحمیلی اقتصادی اش به مردم ایران وارد می‌کند،نمود پیدا خواهد کرد!
