شهرام جباری‌زادگان کارشناس برنامه‌ریزی شهری در این رابطه به مهر می‌گوید: ری با قدمتی چند هزار ساله، دارای هویت تاریخی مستقل است و افرادی که بر استقلال آن تأکید دارند نیز بر همین هویت تاریخی مستقل و طولانی استناد می‌کنند اما این شهر با این قدمت طولانی به لحاظ کالبدی و عملکردی، وابسته به کلانشهر تهران است. این پیوستگی تاریخی در تمام ابعاد و اجزای تهران و ری وجود دارد و باعث شده ری و تهران از لحاظ فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و کالبدی، در هم تنیده و آن را به کلانشهر و یک کل واحد مبدل کرده است. در نتیجه هرگونه انفکاک و جدایی ری و هر محدوده دیگری از تهران به منزله جدا شدن جز از کل، آسیب‌ها و صدمات جدی و جبران‌ناپذیری بر پیکره پایتخت وارد می‌کند و می‌تواند منجر به آثار نامطلوب و عوارض ناگواری بر زندگی شهروندان شده و موجب تضعیف جایگاه مدیریت شهری شود.
او ادامه می‌دهد: همچنین این بدعت می‌تواند آغازی بر تجزیه کلانشهر تهران باشد؛ به گونه‌ای که در آینده باید شاهد ادعاهای فزاینده جدایی‌های دیگر از این کلانشهر باشیم. فراموش نکنیم وجود مجموعه یکپارچه و هماهنگ در کلانشهر تهران به عنوان ویترین نظام، متضمن تقویت مدیریت شهری تهران و در سطح کلان، اقتدار و انسجام کشور است و در مقابل، هرگونه انفکاک و جدایی، زمینه‌ساز تضعیف مدیریت شهری تهران در سطوح ملی و بین‌المللی است.
وی ادامه می‌دهد: تهران با وسعت ۷۰۰ کیلومتر مربع، ۹ میلیون جمعیت را در خود جای داده و در نگاه کلان‌تر، با حوزه‌های پیرامونی، تهران ۱۶ هزار کیلومتر مساحت و ۱۳ میلیون جمعیت را در خود جای داده است. در این میان، ری با ۴۵۴ هزار نفر جمعیت در ۲۲ کیلومتر مربع وسعت داخل محدوده و ۱۷۸ کیلومتر مربع حریم، تنها ۵ درصد جمعیت تهران و ۳ درصد مساحت این کلان شهر را دربر می‌گیرد.
