صالحی امیری
وزارت ارشاد دنبال دعوا نیست/ معیار کنسرت قانون است نه اجتهاد سلیقه ای و محلی
سیدرضا صالحی امیری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در گفت و گو با روزنامه شرق به بیان دیدگاه های خود پیرامون مشکل برگزاری کنسرت ها در نقاط مختلف ایران و همچنین ساماندهی بودجه فرهنگی نهادهای مختلف پرداخته که گزیده این مصاحبه به شرح زیر است: 

ما معتقدیم این کشور یک رهبر، یک نظام، یک دولت و یک مجلس دارد و یک قانون حاکم است و با هرگونه اجتهادهای محلی و سلیقه‌ای مخالفیم. در مواردی که تعارض پیش می‌آید، ‌معیار قانون است، نه مناقشه و دعوا. مصلحت و منطق دستگاه بزرگ ارشاد این نیست که در جایی که به مشکل برخورد می‌کندو دچار مناقشه می‌شود، باید به دنبال اعمال قانون باشد و مراجع قانونی هم تعریف‌شده است.

- من به خیلی از بزرگان در ملاقات‌ها، از جمله نماینده محترم ولی‌فقیه و امام‌جمعه مشهد تأکید کردم مطالعات به ما نشان می‌دهد در شهرهایی که سخت‌گیری بیشتری اعمال شده است باعث زیرزمینی‌شدن فعالیت‌های فرهنگی از جمله موسیقی شده است.

همه وزارت ارشاد موسیقی نیست، اینکه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در تصویر جامعه تبدیل شود به یک نهاد متولی موسیقی و بقیه فراموش شود، یک تحلیل انحرافی است که به اعتقاد من سیاسیون مناقشه خود را از زمین سیاست به زمین فرهنگی وارد کردند و ارشاد هم ناخواسته وارد زمینی شد که دیگران طراحی کردند. 

اگر ما اجازه ندهیم جوان‌ها در سالن‌های رسمی و در زیر نور دوربین‌های رسمی‌ که در سالن‌های قانونی تعبیه شده به مصرف موسیقی، تئاتر، سینما و... بپردازند آن‌وقت باید در زیرزمین‌ها شاهد رفتارهای پرخطر باشیم.

نقش ما نقش سیاست‌گذاری است که عملا در بودجه اعمال می‌شود؛ به این معنا که نهادهای ما سیاست‌ها را ابلاغ کنند و نهادهای صنفی، مردمی و دینی در سراسر کشور براساس این سیاست‌ها برنامه تنظیم کنند و براساس آن نیز منابع انسانی و بودجه تقاضا ‌کنند. در این چارچوبِ تعاملی ما با سازمان برنامه و بودجه در حقیقت با تصویب سیاست‌ها، عملا بودجه هم تصویب خواهد شد.

- نقش ما نقش سیاست‌گذاری است که عملا در بودجه اعمال می‌شود؛ به این معنا که نهادهای ما سیاست‌ها را ابلاغ کنند و نهادهای صنفی، مردمی و دینی در سراسر کشور براساس این سیاست‌ها برنامه تنظیم کنند و براساس آن نیز منابع انسانی و بودجه تقاضا ‌کنند.

اگر ما نظام سیاست‌گذاری را بپذیریم، مفهوم آن این است که تمام سیاست‌ها را ما بعد از تدوین ابلاغ می‌کنیم و نهادهای فرهنگی خودشان برنامه‌های خود را با بودجه و نیروی انسانی متناسب با آن تنظیم می‌کنند و پس از تصویبِ ما بودجه‌های آنها از طریق سازمان برنامه و بودجه پرداخت خواهد شد و این یعنی یک نظام متمرکز که به‌هم‌پیوسته است.