منتظر نباشید؛معجزه‌ای رخ نمی‌دهد!
انتظار نمی رود که در جریان نشست سران کشورهای ایران، اردن، عربستان، سوریه، مصر، کویت، ترکیه و عراق معجزه ای رخ دهد اما حداقل منطقه به سمت کاهش تنش و آتش بس سیاسی و رسانه ای میان کشورهای منطقه حرکت خواهد کرد.

نشست قریب الوقوع سران کشورهای پیرامونی عراق در بغداد که نخستین نشست منطقه ای در نوع خود تلقی می شود نشان می دهد که منطقه غرب آسیا به سمت همگرایی و پرهیز از تنش های سیاسی حرکت می کند. این نشست قرار است در پایان ماه میلادی جاری با شرکت سران ایران، ترکیه، عراق، مصر، اردن، سوریه، عربستان و کویت در بغداد تشکیل شود که دستور کار آن حل اختلافات سیاسی این ۸ کشور خواهد بود.

گفته می شود امانوئل مکرون رئیس جمهوری فرانسه در تماس با نخست وزیر عراق تمایل خود را برای شرکت در نشست بغداد به اطلاع مصطفی الکاظمی نخست وزیر عراق رساند. اگر رئیس جمهوری فرانسه در این نشست شرکت کند این امر به مفهوم تمایل اتحادیه اروپا برای ایفای نقش تاثیر گذار در منطقه وکاهش نفوذ آمریکا و انگلیس خواهد بود. شرکت فرانسه در این نشست تضمین کننده خروجی قابل قبولی برای نشست سران کشورهای منطقه و اعتبار بخشی بین المللی به تصمیمات این نشست، تلقی می شود.

اگر چه مصطفی الکاظمی نخست وزیر عراق طراح اصلی این نشست است اما وی قصد دارد تا در صورت خروج آمریکا از عراق، این کشور را به یک کشور میدان‌دار و محوری برای حل مناقشات کشورهای منطقه تبدیل کند. برهم صالح رئیس جمهوری عراق در جریان مراسم تحلیف آیت الله ابراهیم رئیسی، رئیس جمهوری منتخب ایران دعوت رسمی عراق را برای شرکت ایران در نشست بغداد تسلیم رئیس جمهوری اسلامی کرد که با موافقت وی همراه بود.

طبیعی است که در جریان این نشست تاریخی چند موضوع مهم در مدار توجه دولت میزبان و سران شرکت کننده قرار خواهد گرفت که از جمله اختلافات ایران، سوریه، عربستان و ترکیه خواهد بود.

ایران و عربستان در طول ۴ دهه گذشته به دلیل نقش تخریبی عربستان در محور مقاومت ونگرش طایفه ای رژیم آل سعود نسبت به شاکله مذهبی کشورهای محور مقاومت دچار اختلاف سیاسی شده اند.عربستان در لبنان نقشی کاملا خلاف منافع ایران ایفا کرد و با استفاده از نفوذ مالی و سیاسی خود جریان سازی های گسترده ای علیه حزب الله لبنان انجام داد به گونه ای که جریان ۱۴ مارس که در تقابل با مقاومت لبنان است دستورات لازم را مستقیما از سفارت عربستان دریافت می کند.

در جریان بحران سوریه که از مارس ۲۰۱۱ اغاز شد تا کنون عربستان برای سرنگونی دولت علوی سوریه به در خواست آمریکا وانگلیس بیش از ۸۰ میلیارد دلارکمک مالی در اختیار گروهک های تروریستی قرار داده است.در یمن نیز عربستان سعودی بیش از ۶ سال است که برای حذف حوثی های شیعه از ساختار قدرت یک جنگ ظالمانه ای را بر ملت یمن تحمیل کرد که دهها هزار نفر از زنان و کودکان یمنی قربانی این جنگ نابرابر شدند. در این جنگ وحشیانه ۱۴ کشور تحت عنوان ائتلاف سعودی در کنار این رژیم قرار گرفتند و هزینه صورت گرفته در این ۶ سال به ۳۵۰ میلیارد دلار تخمین زده می شود.

در طرف دیگر مناقشات منطقه ای ترکیه قرار دارد که ابتدا در بحران سوریه در کنار عربستان، اردن، قطر و امارات قرار گرفت اما پس از سقوط دولت محمد مرسی در مصر با دولت عبدالفتاح السیسی دچار چالش شد. ترکیه از حامیان اصلی حاکمیت اخوان المسلمین در مصر و لیبی است و این امر با سیاست های عربستان و دولت ژنرال عبدالفتاح السیسی رئیس جمهوری مصر در تضاد است.

اردن به عنوان بازیگر حاشیه ای نقشی کاملا غیر شفاف و لغزشی در رخدادهای منطقه ایفا می کند وگاهی با عربستان ومصر وگاهی هم با این دو کشور دچار تضاد منافع می شود.

مصر نیز به عنوان بزرگترین کشور عربی وبه دلیل دریافت کمک مالی از آمریکا، عربستان و امارات بطور طبیعی دنباله رو سیاست های این ۳ کشور است و نمی تواند در برقراری رابطه پایدار با ایران بطور مستقل تصمیم گیری کند.

لذا انتظار نمی رود که در جریان نشست سران کشورهای ایران، اردن، عربستان، سوریه، مصر، کویت، ترکیه و عراق معجزه ای رخ دهد اما حداقل منطقه به سمت کاهش تنش و آتش بس سیاسی و رسانه ای میان کشورهای منطقه حرکت خواهد کرد.

قطعا دولت سیزدهم نیز تمایل دارد تا سیاست خارجی خود را بر روی همگرایی منطقه ای متمرکز کند تا از ادامه تنش های موجود که تنها رژیم صهیونیستی استفاده کننده اصلی از این تنش ها است، جلوگیری کند.