فرافکنی و طفره رفتن از پاسخ را شاید بتوان محصول رویکرد و منش غیردموکراتیک در نظام سیاسی هر کشور دانست. به بیان دیگر اگر مسئولی در فرآیند انتخابی توسط مردم به جایگاهی رسیده باشد، باید در قبال جزء ‫به‫ جزء عملکردش پاسخگو باشد.

هرچند گاهی در دنیا نیز افرادی که با فرآیند انتخاباتی در جایگاهی قرار می‌گیرند از این ترفند استفاده می‫کنند. نمود کامل این مساله را می‫توان در دونالد ترامپ رئیس جمهوری ایالات متحده دید.

ترامپ همواره در قبال انتقادها رویکردی فرافکنانه و غیرپاسخگو دارد و این رویه حتی در زمانی که به آرای مردم نیاز دارد ادامه دارد که شاید یکی از دلایل آن را باید در عملکرد اقتصادی‫اش و کاهش میزان بیکاری در این کشور جست‫وجو کرد. درواقع ترامپ به پشتوانه بخشی از عملکرد خود، از پاسخ دادن به سایر انتقادها طفره می‫رود.

غرض از بیان این مقدمه، بررسی رویکردی است که مسئولان در کشور طی این سال‫ها و البته این روزها دارند. طی روزهای گذشته انتقادها نسبت به دریافت واکسن آنفولانزا توسط نمایندگان قبل از مردم عادی و همچنین دریافت بی‫دغدغه خودروی چند صد میلیونی مورد نقد مردم و رسانه‫ها قرار گرفت. به طور طبیعی واکنش نمایندگان مردم که از اتفاق، تنها چند ماهی از گرفتن رای‫شان بیشتر نمی‫گذرد باید توضیحی و روشنگرانه باشد.

اما رئیس مجلس در نخستین واکنش خود می‫گوید نمایندگان بدون توجه به حاشیه‫های ایجاد شده به کار خود ادامه دهند. از آن سو نماینده دیگری بیان این مسائل را جوسازی جناح رقیب می‫دانند. در حالی که حتی اگر بیان این مسائل ناشی از جوسازی و یا حاشیه‫پردازی رقبا باشد، نمایندگانی که با رای مردم بر سرکار آمدند باید به طور شفاف پاسخگو باشند.

این منش البته نه مختص نمایندگان مجلس در این دوره که حتی مسئولان دولتی نیز سال‫هاست به آن متوسل می‫شوند. در‫واقع به جای پاسخ به مطالبات همواره با ساختن یک دشمن فرضی و یا واقعی به فرافکنی روی می‫ آورند.

به نظر می‫رسد این مساله ناشی از یک سیستم غلط و معیوب در سپهر سیاسی است که فرآیند انتخاب در آن دچار اشکال است. در‫واقع در نبود احزاب پاسخگو افراد به خودی خود با انواع ترفندها از پاسخ فرار می‫کنند. این عدم پاسخگویی از یک حاشیه امنیتی ناشی می‫شود که افراد در قبال عملکرد بد خود هیچ بازخواستی نمی‫ شوند.

این در شرایطی است که حتی در‫صورت فرافکنی پاسخ باید در حوزه عملکردی جای قابل دفاعی وجود داشته باشد تا بتوان از پاسخ به مسائل دیگر سر باز زد. اما می‫بینیم که نه خروجی آنها مثبت است و نه حتی پاسخی به نقدها داده می ‫شود.

البته طبیعی است نمایندگانی که با آرای حداقلی وارد مجلس شدند چندان نگران پاسخگویی به مردم نباشند. مسئولان دولتی نیز بعد از انتخابات سال 96 کمتر پاسخگوی انتقادها به مردم و رسانه ها شدند.

اگر رئیس جمهوری کشور هر چند وقت یکبار مصاحبه با صدا و سیما داشت و یا حتی نسبت به یک گزارش اجتماعی رسانه‫ای واکنش نشان می‫داد حال در قبال انواع مشکلات ریز و درشت چندان عزم پاسخگویی ندارد. شاید این عدم پاسخگویی را بتوان در معیوب بودن فرآیندها در نظام سیاسی دانست که نبود احزاب پاسخگو و قدرتمند می‫تواند یکی از آنها باشد.

منبع: ابتکار