کد خبر: ۸۷۷۶
تاریخ انتشار: ۱۲:۵۶ - ۰۱ آبان ۱۳۹۶
اینجا همه شبیه همند؛به چشم هایشان که دقیق شوید، یک حرف را می زنند، دست هایشان یک قصه را روایت می کند؛محرومیت اینجا هر روز بر چهره زنان و دختران سیلی می زند.
همه شبیه همند؛ کوچک و بزرگ، پیر و جوان. اینجا در منطقه محروم زیلایی از توابع مارگون شهر یاسوج، زندگی زنان و دختران بر یک مدار تکرار می چرخد. بر مدار کار.کار اینجا برای زنان و دختران، قبل از طلوع افتاب شروع می شود و تا تاریکی هوا ادامه پیدا می کند؛قصه کار برای تک تک این دختران، از چوپانی و جمع کردن هیزم و بنه چینی به رفت و روب خانه و پختن غذا می رسد و رسیدگی به بچه ها. بار مسیولیتی که از روزهای کودکی شروع می شود و تا روزهای بزرگسالی ادامه پیدا می کند.
 
قصه دختران زیلایی،قصه رنج و محرومیتی مداوم است. محرومیتی ناشی از فقط اقتصادی که وقتی با سوء تغذیه همراه می شود، رد پایش را روی چهره تک تک آنها می گذارد.آنوقت مارال ٢٣ ساله شبیه زنهای سی و چند ساله می شود و چهره فرشته ٢٦ساله، به ٤٥ساله ها می ماند. اینجا همه شبیه همند؛به چشم هایشان که دقیق شوید، یک حرف را می زنند، دست هایشان یک قصه را روایت می کند؛محرومیت اینجا هر روز بر چهره زنان و دختران سیلی می زند.

دخترانِ پیر
مینا نژدی پور، 25 سال

دخترانِ پیر
کبری آتشگاه، 30 ساله

دخترانِ پیر
سریاپور چهارتور، 35 ساله

دخترانِ پیر
زهرا قبادیان ران، 25 ساله

دخترانِ پیر
مهتاب آبرون، 28 ساله

دخترانِ پیر
الصی جان قوام مقدم، 30 ساله

دخترانِ پیر
زرین تار خور، 31 ساله

دخترانِ پیر
سکینه قبادیان ران، 25 ساله

دخترانِ پیر
فرخنده اسلامی، 20 ساله

دخترانِ پیر
جانگلی آتشگاه، 35 ساله

دخترانِ پیر
رقیه والا فرد، 26 ساله

دخترانِ پیر
سکینه مبارکنه، 27 سال

دخترانِ پیر
مهربان دژ، 25 ساله

دخترانِ پیر
نسا نژندی، 35 سال

دخترانِ پیر
مریم نژدی پور، 25 سال
نظرات بینندگان
نام:
ایمیل:
* نظر: