دوربین دوباره روی صورت مهدی رحمتی قفل شد. او بدون اینکه اخم کند با بخندد محو بازی شده بود. او روی نیمکت نشسته بود بدون اینکه بتواند به تیمش کمک کند و دروازه بان دوم استقلال که نام آشنایی هم ندارد جایش را گرفته بود. لحظه ای غیرقابل هضم برای کسانی که فوتبال می شناسند و کیفیت رحمتی را می دانند. مهدی رحمتی روی نیمکت تیم بود و شرایطی داشت شبیه به همان چیزی که تازه تجربه کرده بود.
او امروز همان جایی است که همین سه سال قبل بود . دروازه بان شماره یکی که حالا جایش را به یک دروازه بان نه چندان قابل داده است. همان جایی که سه سال قبل در تیم ملی به آن رسید؛ دقیقا همان جایی که تیمش به او نیاز دارد اما به دلیل اختلاف نظر با سرمربی نمی تواند کمک حال باشد.
اولین داستان بزرگ و رسانه ای مهدی رحمتی و سرمربی تیم همان سه سال قبل و با کارلوس کی روش بود. دروازه بان بی رقیب تیم ملی که کسی نفهمید به چه دلیل تصمیم گرفت از تیم ملی خداحافظی کند و همین خداحافظی کارش با کی روش و تیم ملی را به نقطه صفر رساند. جایی که حتی هواداران استقلال هم دیگر حاضر نبودند از مهدی رحمتی برای حضور در تیم ملی حمایت کنند.
او در روزهایی که تیم ملی هنوز صعودش قطعی نشده بود از تیم ملی کنار ماند ، تیم ملی ای که البته بدون رحمتی صعود کرد اما هنوز هم حسرت یک امتیاز آرژانتین به دل هواداران فوتبال مانده و کسی چه می داند که اگر رحمتی بود نمی توانست آن شوت مسی را بگیرد و تاریخ را عوض کند.
آقای شماره یک اما در آن روزها با یک چرخش عجیب ، نبودن در جام جهانی را انتخاب کرد و در نهایت هم افتخار حضوردرجام جهانی را از دست داد و هم تیم ملی را از نعمت داشتنش محروم کرد.
کمی بعد تر هم جام ملت های آسیا و احتمال قهرمانی که با داشتن رحمتی چندان دور از دسترس نبود. جامی که بالای دست رحمتی نرفت چون اصلا لباس تیم ملی به تن او کشیده نشد.
همان روزها هم کسی به کیفیت فنی رحمتی شک نداشت .سیوهای بی بدیل و جاگیری ها درجه یک رحمتی را همه می شناختند اما خب خودش را مقصر اصلی اتفاق می دانستند و بعد تر خط خوردن مهدی رحمتی از ترکیب اصلی تیم ملی به عنوان پرونده برخورد با بازیکن سالاری معروف شد.
رحمتی 3 سال فرصت داشت که به این ضرر خود و تیمش فکر کند. سال هایی که اینقدر درآن درخشید که همه بدانند اگر مشکل اش با سرمربی تیم ملی نبود هیچ رقیبی برای حضور در دروازه تیم ملی نداشت.
با این همه و در شرایط بد استقلال ، دوباره رحمتی در همان نقطه قرار گرفته است. همان نقطه ای که تیمش به او نیاز دارد اما به دلیل هرمشکلی که وجود دارد نمی تواند به تیم کمک کند.
همه خاطرات سه سال قبل امروز و در بازی سپاهان زنده شد. البته که منصوریان ، کی روش نیست و استقلال هم تیم ملی . اما وقتی که حسینی توپ ها را یکی یکی می گرفت و دوربین صورت مهدی رحمتی را نشان می داد انگار که خاطرات مرور می شد. وقتی هم که توپ روی تور استقلال نشست دوباره قصه همان بود. یک رحمتی درجه یک روی نیمکت اما توپ داخل دروازه استقلال.
چرایی این اتفاق را باید از خود مهدی رحمتی پرسید که چطور اجازه داده دوباره همان اتفاقات 3 سال قبل تکرار شود؟ اما می شود به او توصیه کرد که کیفیت ویژه اش را در روزهای آخری فوتبالش خرج مسائل بی ارزش نکند.
سال هابعد که در مورد ایران و جام جهانی حرف می زنند کسی از کی روش و اختلاف نظرش با رحمتی نخواهد گفت . همه می گویند دروازه بان تیم ملی حقیقی بود و مهدی رحمتی تجربه حضور در جام جهانی ندارد. رحمتی تیم ملی و جام جهانی را که از دست داده کاش حواس اش به سال یا سال های آخر فوتبالش باشد .
