کد خبر: ۶۸۷۶
تاریخ انتشار: ۱۸:۵۴ - ۲۳ آذر ۱۳۹۵
در خيلي از جاها عرف خانوادگي و سياسي و مذهبي مثل هم مي‌شود. آدميزاد است. خانم‌ها و آقايان را ديده‌ايد در مراسم مهماني و رسمي چقدر شيك ظاهر مي‌شوند؟ لبخند از لب هيچكس نمي‌افتد. همه از هم تعريف مي‌كنند. اين به آن جاي بهتر را تعارف مي‌كند، آن به اين. از مشكلات يكديگر حرف نمي‌زنند. اما هر چه تعداد آدم‌هاي غريبه كمتر مي‌شود، اخم‌ها بيشتر مي‌شود. اشكالات بيشتر ديده مي‌شود و رويارويي فراوان‌تر.

محمدعلي ابطحي- در خيلي از جاها عرف خانوادگي و سياسي و مذهبي مثل هم مي‌شود. آدميزاد است. خانم‌ها و آقايان را ديده‌ايد در مراسم مهماني و رسمي چقدر شيك ظاهر مي‌شوند؟ لبخند از لب هيچكس نمي‌افتد. همه از هم تعريف مي‌كنند. اين به آن جاي بهتر را تعارف مي‌كند، آن به اين. از مشكلات يكديگر حرف نمي‌زنند. اما هر چه تعداد آدم‌هاي غريبه كمتر مي‌شود، اخم‌ها بيشتر مي‌شود. اشكالات بيشتر ديده مي‌شود و رويارويي فراوان‌تر. در آن جمع عمومي منافع مشتركي وجود ندارد. اما رقابت‌ها و منافع در جمع‌هاي خصوصي‌تر به هم تنه مي‌زنند. در اديان الهي هم باور كنيد مساله همين است. چند ماه پيش عاليجناب پاپ در مقر واتيكان ديدار بزرگي با رهبران همه اديان جهان داشت. همه گفتند، خنديدند و دنيا را به صلح دعوت كردند؛ چيزي كه دنياي امروز به آن احتياج دارد. يك ماه بعد از آن اجلاس عاليجناب پاپ سفر رسمي به گرجستان داشت. پاپ معمولا حتي وقتي به كشورهاي اسلامي هم سفر مي‌كند، رهبران مسلمان با هر مذهبي، به استقبالش مي‌روند. تشريفات رسمي است. از آن مهم‌تر وقتي پاپ به كوباي كمونيستِ بي‌خدا رفت، مورد استقبال گرم زنده‌ياد كاسترو قرار گرفت و فرمانده بي‌خداي پير پا به پا با عاليجناب پاپ همراهي كرد و براي صلح دعا خواندند. اما در گرجستان اگر چه مسيحيان كاتوليك كم بودند، اما مسيحيان ارتدوكس اكثريت داشتند. در آنجا رهبران كليساي ارتدوكس بيشترين بداخلاقي را به پاپ روا داشتند. پاپ كه در جاهاي ديگر دنيا مورد استقبال مسلمانان و كمونيست‌ها و رهبران همه اديان قرار مي‌گرفت، وقتي وارد گرجستان شد، ‌رهبران مسيحي ارتدوكس نه تنها از او استقبال نكردند، ‌بلكه دعوت به تظاهرات وسيع عليه پاپ كردند و پاپ خلوت‌ترين مجالس را در عمر سياسي‌اش تجربه كرد. دعواي درون مذهبي هميشه سخت‌تر از اختلافات درون ديني است. از كار ارتدوكس‌هاي گرجستان تعجب نكنيد. در بين خيلي از مسلمانان و رهبران آنها هم همين وضع وجود دارد.

در دهه اخير يك سري تلويزيون شيعي و سني در خارج از ايران درست شده است. كار اصلي آنها ايجاد كينه در برابر مسلماناني است كه به آن مذهب اعتقاد ندارند. البته در همين تلويزيون‌ها كلي از گفت‌وگوي اديان و احترام به ساير دين‌ها حرف زده مي‌شود. اما در همين تلويزيون‌ها شيعه به سني و سني به شيعه چنان مي‌تازند و شمشير عليه يكديگر مي‌كشند كه نگو و نپرس. دريكي از اين تلويزيون‌هاي شيعيان افراطي، برنامه‌هاي مفصلي عليه عايشه همسر پيامبر اسلام پخش مي‌شود. بدترين تهمت‌ها را علنا به عايشه كه قطعا يكي از انسان‌هاي تاريخي محترم و مقدس، نزد اهل سنت هست، روا مي‌دارند. كلي عواطف سني‌ها را عليه شيعه تحريك مي‌كنند. هرچه تلاش شده است كه اين شبكه در مورد فحاشي به همسر پيامبر كوتاه بيايد، رگ‌هاي گردن غيرت شيعي را به رخ كشيده‌اند. اما صاحب همين شبكه كه برنامه‌هاي آن در لندن پخش مي‌شود، تلاش زيادي كرده است كه اثبات كند ملكه انگليس از نسل سادات و از فرزندان پيامبر اسلام است. دليل اينكه بخشي از رهبران ديني مي‌توانند به راحتي با رهبران و متدينان به اديان ديگر مهربان باشند اما با فرقه‌هاي داخل دين خود دشمني كنند اين است كه با فرقه‌هاي داخل اديان اشتراك منافع دارند و نمي‌خواهند منافعي كه به نام دين به سمت خود مي‌كشند، در اختيار رقيب قرار گيرد. اين اختلافات تند داخل يك مذهب ريشه‌هاي ديني ندارد اما متدينان به اين فرقه‌ها براي رهبران افراطي سرمايه مادي و اجتماعي محسوب مي‌شوند. همين را دشمنان عام اديان فهميده‌اند كه به جاي جنگ‌هاي صليبي كه قديم‌تر‌ها بين دو دين اسلام و مسيحي راه مي‌انداختند، ‌اكنون به مسير پرسود و كم‌هزينه اختلاف درون مذهبي روي آورده‌اند. بد‌ترين رويارويي و كشتار به عهده خود مسلمانان افتاده است. در دهه اخير شيعه و سني‌اي كه هر دو مسلمان هستند و يكديگر را كشته‌اند، مقايسه كنيد با تعداد مسلماناني كه به دست مسيحیان و يهوديان كشته شده‌اند. شمشير‌هاي جنگ صليبي كه در آن مسلمانان و مسيحيان يكديگر را مي‌كشتند و اين نوع جنگ‌هاي ديني پليد كه سال‌ها مورد نفرت وجدان بشري قرار گرفته بود، اكنون بدون حضور يك غير مسلمان، توسط شيعيان و سنيان انجام مي‌شود. هفته وحدت را يك فرصت تشريفاتي نبايد دانست. جدي‌ترين مناسبت ديني و اسلامي است. و ضروري‌ترين اتفاق. وحدت به معناي يكي شدن و دست از اعتقادات برداشتن نيست. نه قرار است سني، شيعه شود و نه شيعه، سني. قرار است كه زندگي كنيم. قرار است يكديگر را نكشيم. قرار است مهرباني را در جامعه اسلامي تقسيم كنيم. قرار است پرچم اسلام را بالا نگه داريم. قرار است به دنيا بگوييم نام مسلمان ترس ندارد. نه شيعه آن و نه سني آن. هفته وحدت يعني تعطيل كردن دكان كاسب‌هايي كه به نام شيعه يا سني، دنيا را جهنم و نام پيامبر رحمت را مخدوش می‌کنند. اما حيف كه امكانات دنيايي كه فهميده اختلافات مذهبي بيشترين سود را براي آنان دارد، اجازه نمي‌دهند.

نظرات بینندگان
نام:
ایمیل:
* نظر: