صبح علی‌الطلوع از گالری مترو در میدان نمازی شیراز که خارج شوی، قبل از آنکه شعاع خورشید چشم‌هایت را پر کند، انبوهی از پیاده‌رو نشین‌هایی را می‌بینی که روی مفرش‌ها یا درون چادرهای مسافرتی برپا شده، دراز به دراز خوابیده‌اند، یا چشم‌های خواب‌آلودشان را در حالیکه خنکای صبحگاهی مهرماه شانه‌هایشان را می‌لرزاند، خواب‌زدایی می‌کنند!
اینجا شیراز است، پایتخت فرهنگی ایران اسلامی، حرم سوم اهل بیت(ع)، مرکز گردشگری سلامت و .... دارنده ده‌ها عنوان دیگر که همه آنها پشت انبوهی از رهگذران غیربومی که به امید درمان، جذب بیمارستان‌های دولتی شیراز شده‌اند، مخفی شده است!
مرد میانسالی که لهجه‌ای دلنشین ته صدای خسته‌اش گوش را نوازش می‌دهد به خبرنگار ایسنا گفت: بیمار داریم. هفت، هشت نفری هستیم و 12 روز است گرفتار شده‌ایم.
او که خود را بهبهانی معرفی می‌کرد، گفت: مریضمان بی‌هوش است و یک همراه هم داخل دارد بقیه هم جایی نداریم مجبور هستیم که اینجا بمانیم.
مرد جوانی که او هم بهبهانی بود، گفت: جایی برای ماندن همراهان بیمار نیست، بیمارستان فقیهی خوب رسیدگی می‌کند اما به همراه بیمار اجازه نمی‌دهد در محوطه بیمارستان بماند، مجبوریم کنار پیاده‌رو باشیم.
در پاسخ به اینکه چه ضرورتی دارد که اینجا بمانید، جواب درستی دریافت نمی‌کنم، انگار فقط نگرانی از احوال بیماری که دوران کما را می‌گذراند آنان را اینجا نگه‌داشته در وضعیتی بسیار سخت.
می‌گوید: شب‌ها چادر می‌زنیم همین کنار پیاده‌رو، غذا هم یا درست می‌کنیم یا چیزی می‌خریم و می‌خوریم. سختی ما حال بیمارمان است که التماس دعا داریم.
به یاد توصیه‌های مقام معظم رهبری می‌افتم که بارها فرمودند: "بیمار و خانواده بیمار باید تنها رنج بیماری را داشته باشند و به هیچ چیز دیگر فکر نکنند". اما انگار هنوز هم گرفتاری‌هایی هست که همراهان بیمار نگران آن باشند.
مردی که خود را رسولی معرفی کرده و می‌گوید از استان هرمزگان آمده است، می‌گوید: واله هیچ کس دلش نمی‌خواهد کنار پیاده رو بماند. بیمارمان بد حال است. باید مدام سرکشی کنیم. نمی‌توانیم برویم و بیاییم. اگر بخواهیم به مسافرخانه هم برویم هزینه‌ها خیلی زیاد است.
بیماری که کنار گردنش لوله‌هایی برای دیالیز قرار دارد، از پشت نرده‌های بیمارستان، به خبرنگار ایسنا می‌گوید: کار رسیدگی در بیمارستان خوب است. اما برای بیمار و برای کسانیکه شیرازی هستند یا شیراز جایی دارند. برای ما که از شهرستان دور می‌آیم و کسی و جایی را نداریم سخت است.
از مرد بهبهانی می‌پرسم چرا به اقامتگاه همراه بیمار که پشت بیمارستان شهید فقیهی ایجاد شده است نمی‌روند؟ پاسخ می‌دهد: اقامتگاه به ازای هر بیمار به دو همراه جا می‌دهد و ما تعدادمان بیشتر است.
مرد جوان حرف او را با این جمله تکمیل می‌کند که فضای اقامتگاه بیمار تمیز و مناسب نیست و کمتر کسی رغبت ماندن در آن جا را دارد.
او به خانواده‌ای اشاره و اضافه می‌کند: این‌ها از بوشهر آمده‌اند، باور کن 50 روز است که اینجا هستند. حالا اگر بخواهند هتلی یا مسافرخانه‌ای بروند چقدر باید هزینه بدهند؟
به سراغ خانواده بوشهری می‌روم، زن مسنی به آرامی اما با روی خوش جوابم را می‌دهد. آنها هم بیمار بدحالی دارند که وضعیت مشخصی ندارد و تقریبا نیمی از خانواده درجه یک بیمار اینجا هستند و بعضی هم می‌روند و می‌آیند.
او می‌گوید: اینجا نمانیم کجا برویم؟ و باقی سئوال‌هایم را با ها یا نه جواب می‌دهد که تکرار و تایید حرف‌های دیگران است.
به گزارش ایسنا، این روزها چهره یکی از اصلی‌ترین معابر شیراز، چندان دلنشین نیست، پیاده‌رو خیابان کریمخان زند. مردان و زنانی کنار پیاده‌رو روی مفرش‌هایی نشسته‌اند، رخت‌هایشان را به درخت‌ها آویخته‌اند و وسایل خوابشان هم در میان شاخه برگ‌ها قرار داده‌اند یعنی ماندگار هستند.
این جماعت نه اهل گردشگری هستند نه دلشان آنقدر قرار دارد که پی نام و نشان شیراز باشند و فرصت را غنیمت بدانند که سری به سعدیه و حافظیه و باغ ارم و ... بزنند. اغلب آنان به‌سختی نام خیابان زند و بیمارستان‌های فقیهی و نمازی و مراکز آزمایشگاهی و تشخیصی را یاد گرفته‌اند و همه دارایی‌شان را برای هزینه‌های بیمارستان، نگه داشته‌اند.
به گزارش ایسنا، در میانه این ازدحام که از میدان امام حسین(ع) آغاز می‌شود و تا میدان نمازی کم و بیش تداوم دارد، زنان و مردانی هم یافت می‌شوند که به شکلی چشم‌هایشان به جیب یا دست مردم است.
مردان و زنانی که شلوغی و ازدحام، نقطه اوج فعالیت آنان محسوب می‌شود و با چشم‌های تیزبین، صید را می‌جویند و جیبش را به چشم بر هم زدنی خالی می‌کنند یا وسیله‌ای را از آنان می‌ربایند.
یا مردان و زنانی که دستشان به سمت مردم به گدائی دراز است و با آرزوی شفای عاجل برای بیماران، طلب هزینه کرایه راه تا روستایشان، هزینه دارو، ... را دارند.
اینجا شیراز است، شهر هزار راز، مرکزی که داعیه‌دار توسعه گردشگری است. می‌خواهد پایتختی جوانان جهان اسلام را با افتخار و موفقیت از سر بگذراند و بر بلندای گردشگری سلامت، پرچمش را به اهتزاز درآورد.
به گزارش ایسنا، سال‌های گذشته هم این معضل گریبان‌گیر شیراز بود اما تدابیری برای برون‌رفت از مشکل اندیشیده و اجرایی شد و برای مدتی خیابان زند نفسی کشید اما از ابتدای امسال، آرام آرام بر تعداد کسانیکه روبروی بیمارستان شهید فقیهی، در پیاده‌رو، روزهای متمادی را شب می‌کنند، افزوده شد و حالا به بغضی بدل شده بر گلوی شهر.
مدیر امور عمومی و حقوقی بیمارستان شهید فقیهی به خبرنگار ایسنا گفت: براساس دستور رئیس دانشگاه علوم پزشکی شیراز و رئیس بیمارستان، از سال گذشته و با تلاش بسیار یک ساختمان دو طبقه، برای استقرار همراهان بیمار، در محدوده بیمارستان به شکل استیجاری تامین شده است.
علی حیدری افزود: اطلاع‌رسانی مناسب نیز در محوطه بیمارستان و محدوده اطراف بیمارستان در این خصوص انجام داده و پرسنل و همکاران هم در مواجهه با همراهان بیماران، آنان را توجیه و راهنمایی می‌کنند.
او با تصریح اینکه تمام کسانیکه در پیاده‌رو مقابل بیمارستان فقیهی اطراق کرده‌اند، همراه بیماران بستری در بیمارستان شهید فقیهی نیستند، گفت: ساختمانی که به‌عنوان اقامتگاه بیمار تامین شده، یک واحد دو طبقه است که یک طبقه مختص خواهران و یک طبقه مختص آقایان با ظرفیت 50 تخت بوده و متاسفانه روزانه تنها 25 تا 30 تخت آن اشغال می‌شود.
حیدری با بیان اینکه محل اقامتگاه به لحاظ بهداشتی و امکانات رفاهی، مناسب است و به شکل مداوم کنترل می‌شود، گفت: یک نگهبان خانم و یک نگهبان آقا در محل حضور دارند.
او گفت: به ازای هر بیمار بستری در بیمارستان با اخذ نامه، حداکثر دو همراه اجازه اقامت خواهند داشت و این اجازه بعضا به شکل روزانه باید تمدید شود و در مواردی هم با نظر سوپروایزر بخش، به شکل هفتگی یا چند روزه صادر می‌شود.
حیدری با تصریح اینکه بعضی از بیماران هفت یا هشت همراه دارند، گفت: برای یک بیمار، نیازی نیست هفت یا هشت نفر همراه حضور داشته باشند اما باید حال افراد را هم درک کرد که نگران بیمار خود هستند.
مدیر امور عمومی و حقوقی بیمارستان شهید فقیهی شیراز با تاکید مجدد بر اینکه برخی از افراد مستقر در پیاده‌رو مقابل بیمارستان فقیهی، بیماری در این بیمارستان ندارند، گفت: بعضی از افراد برای دریافت نوبت از پزشکان مطب‌ها یا بیمارستان‌های خصوصی به شیراز مراجعه کرده‌اند و بعضی نیز بیمارانی در سایر بیمارستان‌های دولتی دارند.
حیدری معتقد است که نمی‌توان همراهان بیمار را در محوطه حیاط بیمارستان استقرار داد زیرا دسترسی آنان به بخش‌ها امکان‌پذیر شده و کنترل آنان دشوار خواهد بود.
وی گفت: پیش از این با نمایندگان محترم شهرداری شیراز و استانداری فارس در خصوص یافتن راهکاری برای ممانعت از اطراق همراهان بیمار یا مدعیان همراه بیمار در مقابل بیمارستان شهید فقیهی انجام داده‌ایم.
حیدری از همکاری شهرداری شیراز و سایر دستگاه‌ها در خصوص اقدامات انجام شده قدردانی و در عین‌حال تاکید کرد: ساماندهی افراد در معابری خارج از بیمارستان به لحاظ حقوقی و وظیفه سازمانی خارج از چهارچوب وظایف این بیمارستان است.
به گزارش ایسنا ورود تمام دستگاه‌های متولی برای ساماندهی وضعیت کنونی پیاده‌روهای خیابان زند به لحاظ استقرار افراد تحت عنوان همراهان بیمار و پارک اتومبیل‌ها و تردد اتومبیل‌ها در این محدوده بسیار ضروری است.
