داستان انتشار مجله «الور» از اینجا شروع شد که در سال 1990 مدیر عامل انتشارات معروف «کوند نست» و «الکساندر لیبرمن» مدیر تحریریه این انتشاراتی از «لیندا ولز» که در آن زمان در بخش زیبایی و مواد غذایی مجله نیویورک تایمز مشغول به کار بود درخواست کردند که یک مجله در رابطه با زیبایی و آرایش راه‌اندازی کند. نمونه اولیه مجله مدت کوتاهی پس از طراحی و چاپ خمیر شد و نسخه جدیدتر آن با طراحی لوگوی متفاوت به طراحی «لوسی سیسمن» در ماه مارس 1991 به دکه روزنامه فروشی‌ها راه پیدا کرد. فرمت اولیه این مجله در قطع رحلی بزرگ منتشر می‌شد اما به این دلیل که در پیشخان روزنامه فروشی‌ها جای نمی‌گرفت و به دلیل بزرگی اندازه تبلیغات نیز می‌بایست بزرگتر و به شکلی نامتعارف چاپ می‌شد پس از انتشار چهار شماره به فرمت استاندارد برگردانده شد.
 |  |
الور اولین مجله‌ای است که به صورت تخصصی به آرایش و زیبایی اختصاص دارد و از این نظر یک راهنمای کامل برای تصویر کلی یک زن محسوب می‌شود. الور همچنین پیشگام رویکردهای خلاقانه و صادقانه نسبت به زیبایی است و در کنار این مطالب همیشه مسائل جدی‌تر زنان نظیر خطرات ناشی از جراحی زیبایی، سرطان سینه، اختلالات غذایی، سطح بالای فرمالدئید در برخی محصولات صاف کننده مو و اعتیاد مدل‌ها به هروئین را نیز مطرح می‌کند. این مجله به خاطر قدرت بسیار بالا در نگارش ژورنالیستی و حس زیبایی‌شناسی فوق‌العاده در عکاسی بسیار شناخته شده است.
خوانندگان این مجله را خانم‌های 18 تا 49 سال با سطح درآمد و سواد متوسط تشکیل می‌دهند. در تبلیغات و محتوای مجله تقریبا محصولات تمامی برندهای مهم لوازم آرایشی نظیر «رولون»، «اولی»، «گارنیه»، «لانکوم» و «کلینیک» و بسیاری دیگر از برندهای پوشاک و کیف و کفش با عکس و جزئیات و پیشنهادهای جذاب معرفی می‌شوند. برخلاف دیگر مجلات زیبایی در این مجله تبلیغات و مطالب مرتبط با جراحی زیبایی، بوتاکس و محصولات دارویی که خوانندگان خاص خود را دارند نیز دیده می‌شود.
لیندا ولز سردبیر و موسس مجله در رابطه با فلسفه مجله «الور» می‌گوید: «فلسفه جان کیتس شاعر رمانتیک انگلیسی و بخشی از قصیده معروفش که می‌گوید زیبایی حقیقت است و حقیقت زیباست راهنمای ما در تحریریه مجله است... ما اولین مجله‌ای بودیم که خطرات مرتبط با جراحی پروتز سینه را مطرح و اعتیاد شایع به هروئین در میان مدل‌ها را کنکاش کردیم... هیچ مجله‌ای تا به امروز اختلالات غذایی، انورکسیا و بی اشتهایی شایع در میان خانم‌ها را اینقدر موشکافانه و دقیق مورد بررسی قرار نداده است ... ما همیشه به دنبال حقیقت واقعی هستیم». نگاه همراه با تعمق و موشکافی و بیان کردن حقیقت نهفته در مسائل مرتبط با زیبایی، مد و سلامت زنان و اطلاع رسانی به مصرف‌کنندگان این مجله را در میان همتایان خود متمایز کرده است.
مجله الور تا به امروز جوایز معتبری چون «نشنال مگزین» و افتخارات متعدد از نظر هیات تحریریه را به دست آورده است و علاوه بر این 29 جایزه از سوی آکادمی پوست شناسی و درماتولوژی آمریکا، 9 جایزه روزنامه‌نگاری از بنیاد عطر و جایزه تعالی در رسانه از سوی بنیاد سرطان شناسی از دیگر افتخارات این مجله معتبر است. لیندا ولز در رابطه با مقوله ظاهر و زیبایی و اهمیت آن برای مجله «الور» می‌گوید: «ظاهر در دنیای امروز بسیار اهمیت دارد و این مساله بویژه برای خانم‌ها بسیار حائز اهمیت است ... این مساله که خانم‌ها چگونه از خود مراقبت می‌کنند و از چه روش‌هایی به زیبایی دلخواه خود می‌رسند و همچنین این مساله که زیبایی دلخواه افراد باعث بالا رفتن روحیه فرد و در کل اجتماع می‌شود برای مجله الور بسیار مهم و حیاتی است». محتویات مجله الور فرمول مشخصی دارد که با توجه به گرایش‌های جدید و تغییر فصول متفاوت است اما بخش‌هایی چون گزارش زیبایی، مد، راهنمای خرید و نظر متخصصین حوزه مد، مصاحبه مفصل با یک چهره و همچنین معرفی محصولات آرایشی یک چهره مشهور از بخش‌های ثابت این مجله است. هر ساله در شماره اکتبر این مجله بهترین محصول آرایشی و زیبایی به انتخاب تحریریه مجله انتخاب جایزه‌ای به طراحان آن محصول تعلق می‌گیرد. خلاصه اینکه هر چه که بخواهید در رابطه با آرایش صورت و مو و محصولات مرتبط با این حوزه و معرفی بهترین‌های این حوزه بدانید در این مجله قابل مشاهده است. شمارگان این مجله از سال 1991 و 250 هزار نسخه در سال 2016 به بیش از یک میلیون نسخه رسیده است، وبسایت این مجله نیز بسیار موفق است و ترافیک ماهانه بیش از پانصد هزار بازدید کننده را نشان می‌دهد که این مجله در دنیای مجازی و دیجیتال نیز بسیار موفق عمل کرده است.
«لیندا ولز» و پایان 24 سال مدیریت موفق
لیندا ولز بنیانگذار و سردبیر موفق این مجله که بسیاری از اولین‌ها را در این مجله منتشر کرد سال 2015 جای خود را به «میشل لی» سردبیر و مدیر بازاریابی سابق مجله «نایلون» داد که از شوک برانگیزترین اتفاقات در دنیای مجلات بود. «باب سَوربرگ» مدیر انتشاراتی «کوند نست» در بیانیه خود در این رابطه می‌گوید: «هنگامی که لیندا ولز مجله الور را پایه‌گذاری کرد علاوه بر ایجاد یک مسیر جدید، دسته‌بندی جدیدی از مقوله زیبایی ارائه داد و امروز او این میراث غنی را برای ما به یادگار گذاشته است تا بر پایه آن فاز جدیدی را توسط «میشل لی» ادامه دهیم و بتوانیم با کمک و راهنمایی‌های او موج جدیدی ایجاد کنیم که از نظر محتوای زیبایی برای مخاطبان الهام بخش و راهگشا باشد».
میشل لی در ادامه می‌گوید: «الور امروز به برندی تبدیل شده که مانند هیچ برند دیگری نیست، و من به دنبال گسترش توانایی منحصر به‌فرد این مجله در تمامی پلتفرم‌ها هستم تا از این طریق توانمند و الهام بخش دیگران باشیم». لیندا ولز در رابطه با آینده کاری خود در مصاحبه با «دبلیو دبلیو دی» گفته است: « من در حال حاضر کارهایی با یک شرکت آرایشی بهداشتی انجام می‌دهم و علاوه بر این در زمینه مشاوره با یک شرکت بین‌المللی در ارتباط هستم که تا پیش از به بازار آمدن محصول جدید فعلا نمی‌توانم نام آن را اعلام کنم». او در رابطه با اینکه آیا احساس دلتنگی در رابطه با شغل سابق خود دارد یا خیر گفته است: «من شغل سابقم را بسیار دوست داشتم و برای بخش ایی از آن بسیار دلتنگ هستم و آنچه که در رابطه کار جدید مرا خوشحال می‌کند این است که همچنان در دنیا هستم و گزارش می‌کنم».
او در سال 2011 به مناسبت بیستمین سالگرد مجله الور به «دبلیو دبلیو دی» گفت:« همه هدف من این بود که مجله‌ای ژورنالیستی در رابطه با زیبایی ایجاد کنم... راه‌های مختلفی برای خرید محصولات آرایشی و دریافت اطلاعات در رابطه با مسائل زیبایی وجود دارد به همین دلیل شرکت‌ها و برندها همه جا هستند و خریداران هم به همین ترتیب، قصد من این بود که الور هم همه جا حضور داشته باشد ». او در رابطه با استفاده از تصویر برخی شبه سلبریتی‌ها بر روی جلد مجله الور می‌گوید: «همین چند وقت پیش تصویر کیم کارداشیان را بر روی جلد مجله داشتیم، او نه بازیگر است، نه خوانند است و نه تا کنون در یک فیلم ظاهر شده است، اما طرفداران توئیتر او باورنکردنی است و این موضوع غیر قابل انکار است ... مردم به او علاقه دارند و او امروز معادل و جایگزین یک سلبریتی است ... من فکر می‌کنم که امروز با نوع دیگری از سلبریتی روبرو هستیم».
وقتی جنجال تملک فرهنگی موهای افرو دامن مجله را گرفت
جنجال‌های مرتبط با مجلات در بیشتر مواقع علاوه بر مصاحبه‌های پر سر و صدا و اشتباهات فتوشاپی و دستکاری عکس روی جلد، تصاحب و تملک فرهنگی را نیز شامل می‌شود که موارد آن در سال‌های اخیر به کمک شبکه‌های اجتماعی بسیار برجسته و جنجالی شده است. این بار نیز تملک و تصاحب فرهنگی در رابطه با موهای خانم‌های سیاه پوست رخ داده است. شماره اوت 2015 مجله «الور» در مطلبی تحت عنوان «بله، شما هم می‌توانید موی افرو داشته باشید، حتی اگر موهای‌تان صاف است» این بار به محل بحث و جدل در رابطه با مسائل نژادی تبدیل شد. راهنمای آرایش مو و موارد شبیه به این در مجله الور فرآوان است، اما این بار استفاده از یک مدل سفید پوست برای نشان دادن مدل مویی که متعلق به سیاهپوستان است باعث شد که شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های مرتبط این کار مجله الور را توهین به سیاهپوستان تلقی کنند.
با توجه به اهمیت موی «افرو» برای فرهنگ آمریکایی آفریقایی تبارها و تاریخچه سیاسی مرتبط با آن اصلا جای تعجب نبود که این حرکت به نوعی سرقت فرهنگی و بی حرمتی تلقی شود. معرفی و نشان دادن موهای افرو بهترین موقعیت برای این مجله بود که به درستی از مدل‌ها یا بازیگران سیاهپوست برای عکس‌ها استفاده کند، اما با بی توجهی این اتفاق روی نداد که البته موارد اینچنین در لات بسیار تکرار می‌شود و پیش از هم مجله «تین وگ» برای معرفی استایل موهای بافته شده سنگالی از مدلهای سفید پوست استفاده کرده بود. سخنگوی مجله «الور» در این رابطه به «هافینگتون پست» اینطور گفته است: « تاریخچه موهای افرو از نظر فرهنگی و زیبایی شناسی بسیار غنی است... در این داستان ما خانمی را نشان داده‌ایم که با استفاده از مدل موهای مختلف بیان فردی خود از یک استایل را نشان می‌دهد... استفاده از زیبایی و مو به عنوان شکلی از بیان آینه و منعکس کننده چیزی است که امروز در جامعه ما در حال روی دادن است... خلاقیت بی مرز است و این امر فوق‌العاده است ». با این وجود تاریخچه غنی فرهنگی و زیبایی شناسی که سخنگوی الور از آن صحبت می‌کند اصلا در متن این مطلب آموزشی اصلا مورد اشاره قرار نگرفته است و ادای احترام به نوع از آرایش مو که به بهترین شکل می‌توانست با موهای یک مدل آمریکایی آفریقایی تبار نشان داده شود به مدل سفید پوست سپرده شده بود که این امر بسیار مساله‌ساز است.
مک میلان استایلیست این مطلب الور در این رابطه گفته است: «استفاده از مدل موی افرو بر روی خانم سفید پوست با الهام از شخصیت «باربارا استرایسند» در فیلم «ستاره‌ای متولد شد» انجام شده بود و من از حجم نظرات منفی نسبت به این مطلب بسیار تعجب می‌کنم... من این مدل مو را از دختران آمریکایی آفریقایی تبار در مدرسه زیبایی یاد گرفتم و آنها بیشتر از همه در رابطه با این استایل من را راهنمایی کرده‌اند». «بریتنی دنیل» وبلاگ نویس مشهور سیاهپوست در این رابطه به هافینگتون پست گفت: «گاف اخیر مجله الور نیاز به استفاده بیشتر از نویسندگان و سردبیران سیاهپوست در مجلات معتبر را بیش از پیش برجسته می‌کند ... و اگر یک سیاهپوست در تحریریه وجود داشت حتما به آنها می‌گفت که کپی کردن مدل موی سیاه پوستان رای خانم‌های سفید پوست خیلی ایده خوبی نیست ... آنچه که خیلی زیاد در جامعه مشاهده می‌کنیم این است که مردم به فرهنگ سیاهان و خلاقیت آنها علاقه دارند اما به خود سیاهپوستان ارزشی نمی‌گذارند». نکته جالب توجه دیگر در رابطه با استایل آموزش داده شده این است که این مدل مو که مجله آن را «افرو» خطاب کرده در واقع «تویست اوت» خوانده می‌شود و با استایل افرو متفاوت است.
