این نویسنده، کارگردان و بازیگر درباره امیدها و انتظارات خود از سال جدید در حوزه تئاتر با اشاره به نامگذاری دوباره سال 95 به نام تئاتر بیان کرد: همیشه به نامگذاری‌ها مشکوک بودم اما سال گذشته آقای شفیعی و همکارانش در مرکز هنرهای نمایشی یا به قول مقامات دولتی، اداره کل هنرهای نمایشی تلاش‌های زیادی انجام دادند که در بخش‌هایی توفیق حاصل شد و در بخش‌هایی هم در حد آزمون و خطا باقی ماند. با این حال با توجه به شناختی که از مهندس شفیعی دارم امید و انتظارم بر این است که زیربناهایی که سال قبل گذاشته شد پی گرفته شود.
آقاخانی ادامه داد: امیدوارم وضعیت تئاترشهر در سال جدید به یک ثبات جدی‌تر برسد و بازسازی آن به پایان برسد. همچنین بودجه تئاتر و میزان حمایت از تولیدات تئاتری ارتقا پیدا کند. البته ناگفته نماند که آرزوی من برای سال گذشته هم همین بود که تا حدودی اتفاقاتی در این راستا افتاد اما نه به طور کامل.
او افزود: بنابراین امیدوارم به دلیل اینکه آن آرمان‌ها به طورکامل تحقق پیدا نکرده‌اند، وزیر ارشاد با دورخیز بهتری این نامگذاری را انجام داده باشند و این بار رویکرد به این نامگذاری از سطح ژورنالیستی فراتر رود که البته سال گذشته این اتفاق افتاد اما نه به اندازه‌ای که در شأن نامگذاری سال تئاتر بوده باشد.
آقاخانی که سال گذشته نمایش «تکه‌های سنگین سرب» را با نگاهی متفاوت به زندگی چمران روی صحنه داشت، اظهار کرد: امیدم بر این است که وزیر محترم ارشاد و مشاورانش به این نقد رسیده و بر این اساس نامگذاری را تمدید و تجدید کرده باشند. پس ترجیح می‌دهم به روزهای پیش رو خوش‌بین باشم و واقعیت این است که همه به امید زنده‌ایم، پس آرزو می‌کنم تجلی این امید را در سطح کلان ببینم.
وی با اشاره به اینکه سال 95 برای گروه تئاتر «پوشه» سال تکاپو در فضای خصوصی با وجود تمام نگرانی‌ها و ترس‌ها خواهد بود، گفت: انتظار دارم نظام مهندسی شده‌تر، منطقی‌تر و عملیاتی‌تری را به شمایل تئاتر مدعی خصوصی سازی داده شود چون در حال حاضر چیزی که از تئاتر خصوصی داریم، بیشتر رشد قارچ‌گونه مکان‌های اجراست. در حالی که بقا در این شرایط پیچیده‌تر شده و اگر کمک و نظارت نیروهای تواناتر دولتی در این بزنگاه به داد تئاتر خصوصی نرسد ممکن است واقعا این عرصه به بیراهه‌ای رود که همیشه نسبت به آن نگران بوده‌ام.
