کامبیز نوروزی، حقوق‌دان، در این رابطه اظهار داشت: مجلس چند وظیفه دارد که وظیفه اصلی آن قانون‌گذاری است. از اصل ۷۱ به بعد قانون اساسی به امر قانون‌گذاری توسط مجلس شورای اسلامی اختصاص پیدا کرده است و اصولا مهم‌ترین و اصلی‌ترین وظیفه مجلس این است که بعد از بررسی طرح‌ها و لوایح، قوانین را تصویب کند.
وکیل پایه یک دادگستری در ادامه سخنانش گفت: همچنین باید اذعان داشت، مجلس وظیفه نظارتی را هم بر عهده خود می‌بیند اما اساسا وظیفه نظارتی پایین‌تر از وظیفه قانون‌گذاری تعریف شده است. البته این توضیح لازم است که نظارت باید بر اساس قاعده‌های مشخصی صورت بگیرد و اینطور نباشد که نمایندگان به هر شکلی که مایل هستند، امر نظارت را پیگیری کنند.
نوروزی ادامه داد: نظارت مجلس عمدتا از سه طریق انجام می‌شود. یکی از راه‌های نظارت مجلسی‌ها، تحقیق و تحفص است و نمایندگان هر موقع که لازم بدانند، درباره مساله‌ای یا فعالیت دستگاه‌ها یا نهاها بررسی‌هایی را انجام می‌دهند.
او همچنین تصریح کرد: همچنین استیضاح و طرح سئوال به نمایندگان اجازه می‌دهد وزیران هیات دولت و حتی شخص رییس‌جمهوری را مورد سئوال قرار بدهند. سومین راه نظارتی هم به عهده کمسیون اصل ۹۰ است که اعضای این کمسیون نامه‌های شکایتی مردم از دستگاه‌های مختلف را بررسی کرده و دادرسی می‌کنند.
نوروزی در ادامه افزود: نکته مهم درباره نظارت و مشخصا طرح سئوال، این است که نمایندگان نباید بر اساس منافع شخصی یا گروهی به این امر اقدام کنند. در واقع اگر دغدغه‌ای باشد باید بر اساس منافع ملی پیدا شود که تشخیص این مساله هم از طریق مرجعی خاص امکان‌پذیر نیست و تشخیص آن بر اساس متر و معیارهای اخلاقی امکان‌پذیر است.
وی توضیح داد: همچنین رییس مجلس باید این را بداند که فقط رییس اداره مجلس است، نمی‌تواند از جانب نمایندگان حرف بزند و مثلا بگوید مجلس فلان کار را انجام می‌دهد و بهمان کار را انجام ندهد. البته روسای ادوار مجلس تمایل داشته‌اند که جایگاه خود را بالاتر از قانون نمایش بدهند و به همین دلیل به خودشان اجازه می‌دادند تا فعالیت‌هایی انجام بدهند که فراقانونی بودند.
کامبیز نوروزی در پایان صحبت‌هایش گفت: سه قوه در کشور وجود دارد؛ رئیس‌جمهوری در عین حال که رییس قوه مجریه است، رئیس‌جمهور هم هست و می‌تواند از طرف ملت صحبت کند. اما روسای قوه مقننه و قضاییه بر اساس قانون چنین اجازه‌ای را ندارند.
منبع: اعتمادآنلاین
