شهرآورد 82 پایتخت یک نقطه تاریک داشت، اتفاقی که همانند قبل باز هم تنها برای آن می‌توان افسوس خورد، آهی سرد کشید و هیچ نگفت که چرا خود ما هم برای خودمان خوب نمی‌خواهیم.
درست است که طبقات اول و دوم ورزشگاه آزادی جایی برای دور ریختن زباله ندارد، اما آیا ما خودمان هم نمی‌توانیم آنچه را تبدیل به زباله کرده‌ایم پاک سازیم تا در انتهای شهرآورد تصویری تاریک و غیر قابل دفاع از فرهنگ و تمدن خود ارائه ندهیم.
قابل درک نیست که چرا در جاده زباله‌هایمان را از ماشین به بیرون پرتاب می‌کنیم، در خیابان به جوی و پیاده راه می‌اندازیم و در طبیعت آنها را رها می‌سازیم. گویی این امر با رفتار ما عجین شده که بخوریم و بیاشامیم، اما هرگز پاک نکنیم، محیطی را که به زباله کریه کرده‌ایم.
دیروز آزادی باز هم شاهد رفتاری ناپسند از سوی هزاران هو‌اد‌ا‌رش بود، باز هم زباله تنها خلعتی بود که بر تن آزادی و سکوهایش به ارمغان آوردیم، ای کاش حال که مسئولان ورزشی به فکر ما نیستند و خبری از صندلی و سطل زباله در گوشه گوشه ورزشگاه نیست، کمی خودمان دلمان برای داشته‌هایمان بسوزد.
تصاویر قابل تامل ایسنا از پسماندهای به جا مانده از هواداران داربی 82:
