کیوان ساکت، موسیقی‌دان، در یادداشتی در روزنامه اعتماد نوشت: «به‌درستی می‌توان موسیقی قرن اخیر را به دو بخش تقسیم کرد: نخست موسیقی‌ای که از آن به‌عنوان موسیقی قدیم نام می‌بریم و قبل از حضور استاد علی‌نقی وزیری در عرصه موسیقی ایران بود. دوم موسیقی پس از استاد وزیری. استاد وزیری یکی از بارز و شاخص‌ترین چهره‌های قرن اخیر است. خدمت ایشان و تلاش‌های این مرد بزرگ برای تعالی بخشیدن و پیشبرد موسیقی ایران و سامان دادن به تئوری و کار موسیقی از این مجال اندک خارج است. تنها می‌توان گفت که آن چه ما داریم و استادان بزرگی که در دوره معاصر ظاهر شدند، نتیجه کار آموزش و پرورش استاد وزیری و شاگردان بسیار برجسته ایشان بود. اگر بخواهیم به‌طور بسیار اجمالی خدمات استاد علی‌نقی وزیری را برشماریم، می‌توان از مواردی بسیاری نام برد مانند تاسیس مدرسه موسیقی در سال ۱۳۰۲، تشکیل کلوپ موسیقی برای خانم‌ها و آقایان، آموزش هنرپیشه، نوشتن کتاب دستور جدید تار و سه‌تار، نوشتن کتاب دستور ویولن و نوشتن کتاب‌های کودکان به نام خواندنی‌های کودکان در پنج جلد و بسیاری کتاب‌های دیگر در حوزه موسیقی، ترجمه و نگارش اولین کتاب زیباشناسی در ایران و ... .
قابل ذکر است که پیش از این هیچ کتابی برای کودکان در تاریخ ایران نوشته نشده بود. از شاگردان نامدار استاد وزیری می‌توان به بزرگانی همچون ابوالحسن صبا، روح‌الله خالقی، موسی معروفی و بسیاری دیگر اشاره کرد. ابداع ساز تار باس، تار باریتون و تار سوپرانو از دیگر خدمات استاد علی‌نقی وزیری بود که امروزه تار باس در تمام ارکسترها مورد استفاده دارد اما متاسفانه از سر اشتباه به آن بم تار می‌گویند.
از استاد وزیری آثار موسیقی بسیاری به یادگار مانده است که پیش از آن در موسیقی ایرانی متداول نبود؛ ازجمله پانتومیم‌های گوناگون و فرم‌های ابداعی شخص استاد وزیری که هنوز معادلی برای آنها پیدا نشده است، مانند دخترک ژولیده، ژیمناستیک موزیکال، بندباز، حاضر باش و بسیاری قطعات دیگر. گشودن دریچه دیگری از نوازندگی تار و ارتقای سطح نوازندگی این ساز همچنین نوشتن موسیقی‌های چندصدایی برای سازهای ایرانی و بسیاری تلاش‌ها و خدمات پرارزش دیگر گوشه‌ای از تلاش‌های شبانه‌روزی عمر پربار استاد وزیری است که ایشان را به‌عنوان یک هنرمند نمونه و وطن‌پرست و عاشق فرهنگ ایران و پایبند به اصول فرهنگی، نسبت به دیگر هنرمندان همدوره خود کاملا متمایز و برجسته می‌کند. به جرات می‌توان گفت کاری که استاد وزیری انجام داد کاری بود که چندین استاد بزرگ موسیقی در طول عمر خود انجام می‌دهند.»
