به گزارش پایگاه خبری مدیکال ساینس، در این تحقیقات موش‌ها به سه دسته تقسیم شدند؛ دسته اول با یک رژیم غذایی عادی تغذیه شدند و تحرک چندانی نداشتند. دسته دوم با یک رژیم پرچربی به مدت ۱۴ هفته تغذیه شدند و تحرک چندانی نداشتند، دسته سوم با استفاده از یک رژیم پرچربی به مدت ۱۴ هفته تغذیه شدند، اما به مدت دو هفته تمرینات استقامتی شامل روزانه ۲۰ مرتبه بالا رفتن از پله در فواصل زمانی ۹۰ ثانیه داشتند و در این تمرینات مقداری بار اضافی به دم جانوران متصل می‌شد که باید آن را با خود حمل می‌کردند.
در پایان این آزمایش مشخص شد با وجود اینکه موش‌های دارای تمرینات استقامتی دچار چاقی بودند، میزان قند خون آن‌ها به نحو قابل توجهی بهبود یافت، در حالی که موش‌های دسته دوم علاوه بر چاقی دچار دیابت نیز بودند.
کبد در مدیریت قند خون و ابتلا به دیابت نقش کلیدی دارد. این اندام قند خون را تولید، نگهداری و کنترل می‌کند. در صورتی که بدن بیش از حد چربی تولید کند، این چربی اضافی در کبد جمع شده و موجب التهاب و اختلال در علکرد کبد می‌شود. افراد چاق بیش از سایرین در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های کبد و دیابت هستند.
دیابت به علت ناتوانی بدن در تولید یا مصرف انسولین به‌وجود میآید. انسولین مادهای است که توسط لوزالمعده تولید می‌شود و نقش آن استفاده از قند به عنوان عظیم‌ترین منبع انرژی بدن است. قند خون بالا به مرور زمان بر تمام ارگان‌های بدن تاثیر می گذارد و منجر به بیماری‌های قلبی، سکته مغزی، نارسایی کلیه، نابینایی، ناتوانی جنسی و عفونت‌های منتهی به نقص عضو می‌شود.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Journal of Endocrinology منتشر شده است.
