روستای کریک در پاي رشته قله هاي دنا با ساختار پلكاني زيبا و خانه های كاه گلي اي که سقف يكي، حیاط ديگري است لقب «ماسوله جنوب» را به خود اختصاص داده است.
چه مي بينيم؟
كريك یکی از قدیمی‌ترین روستاهای ايران است و قدمتی دیرینه دارد و یکجانشینی در منطقه بويراحمد و دنا، حتا به دوران قبل از مهاجرت آریایی‌ها به فلات ایران برمی گردد.
در دوران رونق هخامنشيان به دليل عبور «راه شاهي» (شاهراه سلطنتی هخامنشی) از ۱۵ کیلومتری کریک، تجارت و رفت و آمد در این ناحیه رونق بسياري داشته است.
يكي از شاخه هاي رودخانه بشار كه از ميان روستا می گذرد، باعث رونق دامپروري، پرورش ماهي، باغداري و كشاورزي كريك شده است و علاوه بر سرسبزي و زيبايي نقاشي گونه آن، با كوچه باغهايي با حصار گل ها و تمشك وحشي و ميوه هاي ارگانيك روستا، در كنار برنج معطر و مشهور آن با نام محلي «چمپا» و ماهي قزل آلاي سالم، گوشت مرغ محلي و گوشت بره تازه در غذاهاي محلي لذيذ متعدد بويراحمدي ها، طعم خاطره انگيز سفر را در ذهن گردشگران ثبت مي كند.
لذت پياده روي در اين كوچه باغها با ديدن رنگها و طرح هاي زنده لباس هاي محلي زنان لرزبان دوچندان مي شود و زنان گردشگر را براي خريدن يكي از اين لباسهاي جادويي وسوسه مي كند كه البته با اقامت در خانه های کاهگلی روستا و گذراندن شبي با طعم چاي آتشي تهيه شده بر هيزم شومينه هاي گلي، مي توان عكس يادگاري را مهمان لباس هاي امانتي همسر مهربان صاحب خانه شد و با اين لباس هاي عشايري كه اشتراك بسياري هم بين لرها و ترك هاي قشقايي دارد خاطره فيلم «گبه» مخملباف را زنده كرد.
روستای زیبای کریک هشت محله روستایی مجزا دارد که همه را با هم كريك مي نامند. معماری روستای کریک شامل دو بخش معماری سنتي بافت قدیم و معماری مدرن بافت جدید می شود كه متاسفانه به دليل كم توجهي نهادهاي مسوول مديريتي در نظارت بر ساخت و سازها و تطبيق آنها با معماري سنتي روستا، باعث آسيب جدي به ساختار پلكاني روستا كه عامل اصلي شهرت آن در ميان گردشگران بوده، شده است.
آثار بجا مانده مخروبه از دو آسیاب، یک رشته قنات قدیمی و دو گورستان قدیمی در روستا که هر یک در کنار یکی از امامزاده هاي مورد احترام مردم روستا قرار دارند، از جمله جاذبه های تاریخی این روستا هستند كه قدمت تاريخي كريك را براي گردشگران روشنتر مي كنند، اما هنوز ضرورت كاوش هاي جدي باستان شناسي توسط نهادهاي مسوول براي شناسايي بيشتر تاريخ پرقدمت اين خطه از ايران بسيار احساس مي شود.
علاوه بر هنرهاي سنتي مثل قاليبافي، گليم بافي، گبه بافي، جاجيم بافي، گلدوزي و دوخت لباسهاي سنتي زيبا توسط زنان، هنرهاي شفاهي مثل متيل خواني(داستان محلي)، سرود خواني(شاديانه)، شروه خواني(نواي عزا و غم) و موسيقي محلي حماسي نيز بين مردم روستا رواج دارد، اما شاهنامه خوانی آیین ديرين زاگرس نشینان بخصوص قوم لر مي باشد و تا قبل از رواج تلويزيون بين مردم، شبی نبود بخصوص در فصل هاي بيكاري كشاورزان که اهالی روستا دورهم جمع نشوند و شاهنامه خوانی نکنند و البته هنوز هم برخي از کهنسالان روستا به زيبايي با لحن لري شاهنامه خواني مي كنند و اين ميراث ملي ايرانيان را زنده نگه داشته اند.
و خبر خوش اينكه به همت جوانان ايران دوست دو شهرستان دنا و بويراحمد دو انجمن شاهنامه خواني در اين دو شهرستان تشكيل شده است كه اين يادگار نياكان را دوباره در ميان نسل نو نيز رونق بخشند و البته جوانان خوش ذوق كريك هم پاي ثابت اين دو انجمن هستند.
