به گزارش ایسنا به نقل از هالیوود ریپورتر، این کارگردان ایتالیایی به سبب طراحی‌های صحنه چشمگیر در اُپرا و سینما، سبک خاص کارگردانی و ساخت فیلم‌های اُپرایی، مذهبی و حماسی و پرداختن به داستان‌های عاشقانه‌های «شکسپیر» به شهرت رسیده بود.
او که در سال ۱۹۶۸ برای ساخت فیلمی نوآورانه بر اساس نمایشنامه «رومئو و ژولیت» نامزد اسکار شده بود در خانه‌اش در شهر رُم از دنیا رفته است.
فیلم «رومئو و ژولیت» که با بازی «لئونارد وایتنیگ» و «اولیویا هاسی» بازیگران ناشناخته آن زمان همراه بود علاوه بر نامزدی در شاخه بهترین فیلم و کارگردانی، موفق به کسب اسکار بهترین فیلمبرداری و طراحی صحنه شد که نشان از تاکید «فرانکو زفیرلی» بر جنبه‌های بصری سینما دارد.
«زفیرلی» یک سال پیش از آن یعنی در سال ۱۹۶۷، اقتباسی دیگر از آثار «شکسپیر» با نام «رام کردن زن سرکش» را به سینما آورده بود که «الیزابت تیلور» و «ریچارد برتون» در اوج دوران حرفه‌ای خود در آن نقش‌آفرینی کردند. او در سال ۱۹۹۰ میلادی نیز فیلم «هملت» را با بازی «مل گیبسون» ساخت که در آن زمان به عنوان ستاره فیلم‌های اکشن شناخته می‌شد.
این کارگردان ایتالیایی که اُپراهای حماسی را نیز به روی صحنه می‌برد در سینما به سبک و سیاق اُپرا کار می‌کرد. آثار اُپرای او شهرت فراوانی داشت و در سالن‌های تجملاتی چون «متروپولیتن» نیویورک مورد استقبال فراوانی قرار می‌گرفت.
«برادر خورشید، خواهر ماه» (۱۹۷۲)، «عیسی ناصری» (۱۹۷۷)، «قهرمان» (۱۹۷۹)، «عشق بی‌پایان» (۱۹۸۱)، «دلقک» (۱۹۸۲)، «اُتللو» (۱۹۸۶)، «توسکانینی جوان» (۱۹۸۸)، «گنجشک» ۱۹۹۳)، «جین ایر» (۱۹۹۶)، «چای با موسولینی» (۱۹۹۹) و «کالاس جاودان» (۲۰۰۲) از جمله مهم‌ترین آثار سینمایی «فرانکو زفیرلی» هستند.
