هنگامی که یک سیل زایمان دارد، آن‌ها با خوردن خون‌های باقیمانده روی زمین، بند ناف و مابقی بقایای زایمان محیط را تمیز می‌کنند. همچنین این‌گونه خاص از پرندگان فضولات سیل‌ها را نیز می‌خورند. در قلمرو پنگوئن‌ها، sheathbill ها تخم‌مرغ‌های شکسته و نوزادان مرده یا محتوای معده پنگوئن‌ها را که به صورت استفراغ روی زمین وجود دارد، می‌خورند. این پرندگان در محل‌های نزدیک پایگاه‌های علمی، آشغال‌ها و ديگر زباله‌های انسانی را تغذیه می‌کنند. در یک منطقه مانند قطب جنوب، این نوع از حیوانات بسیار مهم‌اند. زیرا سرما اجساد و دیگر زباله‌ها را حفظ مي‌كنند و بنابراین تجزیه آن‌ها طی زمان طولانی صورت می‌پذیرد. بنابراین با وجود Sheathbills می‌توان اطمینان حاصل كرد که این روند بسیار سریع‌تر اتفاق مي‌افتد.
Snow petrel متخصص تولید روغن
مرغ‌طوفان یا snow petrel از روغن خود به‌عنوان غذا، در دفاع از خود و ساخت لانه استفاده می‌کند.
این پرنده کوچک به خوبی روغن می‌سازد
مرغ‌طوفان یا snow petrel پرنده کوچک دریائی است که با استفاده از یک روغن مخصوص که در دستگاه گوارشش تولید می‌شود، در شرایط و موقعیت‌های متعدد خود را نجات می‌دهد. همچنین این روغن بسیار مغذی است، بنابراین آن‌ها می‌توانند کودکان خود را با آن تغذیه کنند - و در صورت لزوم پرنده بالغ می‌تواند آن را هضم کند. علاوه بر این روغن در آب و هوای سرد سخت می‌شود، بنابراین می‌توانند از آن برای ساخت لانه و آشیانه‌های خود استفاده کنند.
متخصص ایجاد شکاف در آب‌ها
یک گونه کوچکی از پرندگان برای به دام انداختن غذای خود از روش وال‌ها تقلید می‌کنند
Broad-billed prion پرنده کوچک دریايی است که منقار او به گونه‌ای طراحی شده است که همانند دهان نهنگ‌های بزرگ عمل می‌کند. در بخش فوقانی منقار، شما می‌توانید حدود 250 lamellae (قطعه کوچک استخوانی) در دو ردیف جداگانه تقریبا يك تا 10 میلی‌متر پیدا کنید. هنگامی که این پرنده کوچک به دنبال غذا می‌گردد، از یک روش شناخته شده به‌عنوان هیدروپلنینگ استفاده می‌کنند. درحالی‌که منقار خود را روی سطح آب قرار می‌دهند پرواز می‌کنند. در این حالت منقار پايین خود را داخل آب فرو می‌برند. هنگامی که آن‌ها کریل یا دیگر پلانکتون‌ها را پیدا می‌کنند، منقار پايینی خود را بالا می‌برند و فشار ایجاد شده غذا را به دام می‌اندازد. متعاقبا، از زبان خود استفاده می‌کنند تا آب را به بیرون هدایت کرده، موجودات به دام افتاده را از بین لاملاها بیرون بیاورند و آن‌ها را ببلعند.
آلباتروس Albatross
قهرمان پرواز در سرزمین‌های قطبی
آلباتروس (نوعی مرغ‌دریايی) با پهنای بال‌هايی بیش از سه متراست. این پرنده دارای بزرگ‌ترین بال‌ها بوده طوری که هیچ پرنده دیگری این چنین بال‌های عظیمی ندارد.
آلباتروس قادر است ماه‌ها در هوا در حال حرکت و جابه‌جايی باشد
آلباتروس در فصل جفت‌گیری مسافت‌های طولانی و تکراری را چندین بار جهت یافتن غذا برای فرزندانش در سراسر جهان طی مي‌كند. این مسئله فقط به این دلیل امکان‌پذیر است که این پرنده دارای تکنیک پرواز بسیار ویژه‌ای است.
آلباتروس از پهنای عظیم بال‌های خود برای انجام حرکات چرخشی روی آب‌های اقیانوس‌ها بهره می‌برد. این پرنده در بسیاری از جزایر کوچک در نزدیکی قطب جنوب به دنیا آمده و بزرگ می‌شود ولیکن غذای او از اقیانوس به‌دست می‌آید. نکته جالب توجه این است که جست‌وجوی غذا برای این پرنده بسیار پرتکاپو و پر زحمت است. پرندگان بزرگسال برای تغذیه فرزندان بايد هزاران کیلومتر را برای یافتن ماهی و غذای مناسب پرواز کنند - که طی فصل جفت‌گیری این مسافت‌ها چندین‌بار در سراسر جهان تکرار می‌شوند. در این شرایط تنها شانس این پرندگان برای استراحت نشستن روی سطح آب است که سطح آب نیز همواره توسط شکارچیان مانند کوسه‌ها و نهنگ‌ها مورد تهاجم قرار می‌گیرد. برای جلوگیری از گزند این شکارچیان موجود در آب‌های اقیانوس، توانایی خوابیدن در هوا در آلباتروس تقویت شده است. به این ترتیب، پرنده می‌تواند در عرض چند هفته و چند ماه روی بال‌های خود باقی بماند.
مهارت‌های پرواز آلباتروس عمدتاً به دلیل بال‌های پهن و باریک آن است که باعث می‌شود پرنده به‌شدت منعطف بوده وبه او اجازه می‌دهد تا از کوچک‌ترین جریان‌های باد در اقیانوس بهره ببرد. این پرنده بزرگ می‌تواند در مسافت‌های طولانی بدون بال زدن، بالا و پايین کردن بال‌ها و مصرف انرژی به سرعت پرواز کند. این شیوه خاص پرواز كردن زمانی که پرندگان جوان لانه و آشیانه خود را ترک می‌کنند و به سمت اقیانوس می‌روند، شروع می‌شود. پس از آن، آن‌ها دوباره، تا زمانی که از سن بلوغ هشت نه سال گذر کنند در خشکی فرود نمی‌آیند و بعد از آن فقط برای جفت‌گیری و تولید مثل به خشکی‌ها می‌آیند.
بال‌های بزرگ آلباتروس‌ها برای چرخش‌ها و حرکات منحنی شکل عظیم در مقابل بادهای شدید به آن‌ها کمک می‌کند
آلباتروس‌ها از آب و هوای بادی و پهنای بال‌های طویل خود که بیش از سه متر است، استفاده كرده تا بتوانند ماه‌ها در هوا باقی بمانند. روش خاص آن‌ها به‌عنوان «اوج‌گیری پویا» شناخته شده است. بنابراين آن‌ها با کمک بال‌های باریک و بلندشان و همچنین با به کارگیری تکنیک فوق‌الذکر قادر بوده ماه‌ها روی آب‌ها مسافت‌های طولانی را پرواز کنند. تکنیک اوج‌گیری پویا شامل چهار مرحله است که عبارتند از:
1. آلباتروس‌ها با بالا و پايین کردن بال‌های خود در واقع با بال زدن، به سمت بالا پرواز کرده و خود را در جهت مخالف باد قرار می‌دهند تا به حداکثر ارتفاع پرواز دریايی 20 متر بالاتر از سطح آب برسند.
2. سپس آلباتروس تغییر جهت داده و با حرکت باد با شیبی تند 20 متررا برگشته تا به سطح آب برسند.
3. شیرجه به سمت پايین سرعت آلباتروس را تا 100 کیلومتربرساعت افزایش می‌دهد. درست قبل از رسیدن به سطح آب او در خلاف جهت باد پرواز می‌کند.
4. آلباتروس با زاویه دادن به بال‌های خودفشار بیش از حدی را در زیر آن‌ها ایجاد می‌کند. فشار ایجاد شده دوباره پرنده را به ارتفاع 20 متر منتقل می‌کند
5. با تکرار این روند، پرنده می‌تواند صدها کیلومتر را طی كرده و بدون این‌که بال‌های خود را بالا و پايین كند و بدون صرف انرژی پرواز كند.
در شکل جهت باد با فلش قرمز مشخص شده است.
