پا به پای رشد قارچ‌گونه برج‌ها وسایه بلندشان سر شهرها، تولد مجتمع‌های تجاری در مراسم تدفین خانه‌باغ‌ها، تولید بی‌وقفه انواع خودروها و وسایل الکترونیکی ودیجیتال با چاشنی انواع بوق، زنگ و هشدار و ما با لبخند رضایت ناشی از قهرمانی انسان در دنیا به لطف تکنولوژی داشتیماین پیروزی را جشن می‌گرفتیم که احساس کردیم هرچه می‌گردیم شادی را در وجودمان پیدا نمی‌کنیم. دیدیم جایی میان همین دویدن‌های روزمره، پشت ترافیک رنگارنگ از خودروهایشیک، جایی پشت میزهای مذاکره وجلسه‌های مهم، جایی پشت ویترین فروشگاه‌های وسایل الکترونیکی آخرین مدل وولع خریدن، جایی که حتی شاید یادمان نمی‌آید، دست شادی را میان جمعیت مردمان عجول وعصبی شهرنشین رها کردیم. حالا استرس نداشتن شادی هم به باقی استرس‌های‌مان اضافه شده است. به فکر فرو می‌رویم برای رهایی از این نگرانی بهترین انتخاب غذا خوردن است. یک‌وری روی مبلمان یله داده تکان نمی‌خوریم گوشی را جلوی چشم گرفته با چند لمس، چرب‌ترین چیزبرگر دنیا را با کوهی از سیب‌زمینی سرخ کرده و بزرگ‌ترین بطری نوشابه ممکن سفارش می‌دهیم تا از راه برسد وبشوید و ببرد این همه غم تنهایی و اضطراب و جدایی از سفره خوش رنگ‌وبو و پر از آرامش روزگاران گم و دور را. من، پریسا سجادی، دبیر سرويس تغذيه وتناسب اندامدر هر شماره تلاش می‌کنم در مسیر بهبود حالمان قدمی بردارم.
